De start van mijn leven in een camper; alle twijfels op een rijtje!

Ongeveer een maand geleden heb ik via marktplaats een camper gekocht, iets waar ik al jaren van droom, maar ook iets waarbij ik tegen een hoop dingen aan loop. Ik wil in dit artikel in gaan op mijn gevoelens, gedachtes en twijfels voor, tijdens en na het kopen van een camper. Ik heb namelijk al meerdere keren het gevoel gehad dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt en mijn camper misschien beter weer kon verkopen. Misschien dat iemand die dit leest het herkent, of wie weet denk je er zelf over na om een camper te kopen en ben je benieuwd naar andermans verhalen. Natuurlijk wil ik uiteindeijk super graag mijn mooiste en meest inspirerende verhalen delen, maar ik vind het ook belangrijk om de minder leuke kant van “vanlife” te laten zien.

De zoektocht naar mijn droom bus

Ik ben eigenlijk al jaren sporadisch op marktplaats aan het kijken naar busjes en campers. In eerste instantie wilde ik een busje kopen die al omgebouwd was, zodat ik er niet veel kluswerk aan zou hebben. Uiteindelijk veranderde dat naar het idee om toch wel mijn eigen camper te bouwen en ik heb meerdere schetsen en lijstjes gemaakt van alles wat er in die camperbus zou moeten komen te staan. Ik heb jaren nagedacht, gemanifesteerd, gevisualiseerd hoe mijn droombus eruit zou moeten zien, maar dat is zo anders wanneer het kopen ervan nog niet binnen handbereik ligt. Ik heb denk ik in 4-5 jaar 5000 euro weten te sparen met een bijbaantje in de bediening, een bedrag wat voor mij erg veel is.. Ten eerste omdat ik al jaren op mezelf woon en dus vaste lasten heb, maar ook omdat ik zo min mogelijk bij wilde lenen voor mijn studie (omdat je met een kunstopleiding niet zoveel zal verdienen dat je enorme studieschulden zomaar af kunt lossen). Het was zo gek om te beseffen dat ik nu eindelijk genoeg geld had om serieus op zoek te gaan naar een bus. Hoe dichter ik bij mijn doel kwam, hoe meer ik toch weer begon na te denken over het aanschaffen van een camper die al grotendeels ingericht is. Ik ben opzich best handig, maar ik ben absoluut geen pietje precies en daarnaast zou ik mezelf ook niet de meest geduldige persoon noemen dus misschien was het toch slimmer om the basics al te hebben en het dan verder in te richten naar mijn smaak.

Ik heb de hele zomer elke dag marktplaats afgestruind naar de perfecte bus, die ongeveer binnen mijn prijsbereik lag, waar niet te veel aan hoefde te gebeuren, een bus waarbij mijn gevoel meteen zou zijn; dit is hem! Ik kan je vertellen, dat is niet gebeurd haha. Ik heb zeker wel schattige retro busjes gezien die ik ontzettend leuk vind en waar ik verliefd op zou kunnen worden.. Maar dat waren ook de busjes met het meeste reparatiewerk, een hoop roest of er was bijvoorbeeld geen hefdak waardoor je kunt staan. Dat laatste was voor mij een van de belangrijkste dingen. Want als je van plan bent om full-time in je bus te gaan wonen, is staan echt geen overbodige luxe. Ik kwam er al snel achter dat ik misschien niet mijn droombus kant en klaar zou gaan vinden en dat ik een compromis moest gaan sluiten met mezelf; iets minder hoge eisen stellen. Dit komt mede doordat ik deze maand mijn woning moet verlaten. Ik huur tijdelijk een super fijn hoekhuis met een tuin, maar de straat waar ik in woon wordt binnenkort gesloopt. Dit leek me een mooi moment om meteen door te verhuizen naar mijn huis op wielen, maar dat wilde wel zeggen dat ik iets meer haast had met zoeken. Aan de ene kant fijn om een externe motivatie te hebben om er nu gewoon voor te gaan, ik had ten slotte het geld.. Aan de andere kant ook vervelend om haast te voelen bij iets waar je al zo lang zo geduldig op heb gewacht en waarvan je een specifiek beeld in je hoofd hebt.

Ik heb uiteindelijk twee oude fiat busjes bekeken, ze lagen binnen mijn prijsbereik, waren ruim en je kon er in staan. De eerste was zilver, niet echt mijn kleur, maar de inrichting leek op de foto’s heel erg warm en knus dus ik vond het ’t waard om te gaan kijken. Toen ik aankwam zag ik meteen dat ie van buiten nog minder mooi was dan ik dacht, er zat veel roest op en hij zag er gewoon echt een beetje krakkemikkig uit. Van binnen was het natuurlijk super fijn dat alles erin zat, en toen ik achter het stuur zat zag ik mezelf er wel in rijden.. Maar de inrichting was heel erg oudbollig en er was ook veel minder licht dan ik in eerste instantie dacht. Dat warme gevoel van de foto’s was niet wat ik ervaarde in het echt. Ik heb toen vrij snel laten weten dat ik het niet echt “voelde” en heb niet eens een proefritje gemaakt.

De tweede bus was hetzelfde model, alleen dan donkerblauw aan de buitenkant. Hierbij moest er nog veel gebeuren qua inrichting, maar de bus zelf zag er goed uit. Meteen toen ik een proefritje maakte schoot ik in de stress. Ik heb nog niet super lang mijn rijbewijs en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel een beetje een rij angst heb/had (echt handig als je een droom hebt om in een bus rond te rijden haha). Ik vond het voorheen bijvoorbeeld eng om in te voegen, ik raakte snel in paniek, was snel afgeleid/vond het moeilijk om alles tegelijk te doen. Ik denk dat dat deels komt omdat mijn moeder altijd al bang is geweest achter het stuur. Als je jarenlang meekrijgt dat rijden “eng is” ga je dat vanzelf een beetje overnemen.

Maar goed, ik maakte dus een proefrit en deze bus maakte een enorm kabaal. Hij was al erg oud, belastingvrij en daarnaast zat de motor aan de binnenkant (en doordat er ergens iets kapot was, werd het geluid niet gedempt). Als ik nog niet zenuwachtig en overprikkeld was, werd ik het wel van alle herrie. Op zo’n moment voel ik me zo onzeker achter het stuur en ondanks dat ik daar deels doorheen moet, wil ik het mezelf niet extra moeilijk maken door in zo’n oud herrie ding te gaan rijden. Toch heb ik niet meteen nee gezegd, ik voelde best wel een soort druk om hem te nemen omdat het wel echt een leuke bus was en voor een hele goede prijs (rond de 2500, dat zou betekenen dat ik enorm veel over had voor het klussen). In de auto op de terugweg voelde ik me echt ellendig omdat ik er niet uitkwam wat de juiste keuze was, natuurlijk zei dat al genoeg en eigenlijk wist ik al wel dat dit niet is hoe je je moet voelen als je je droom in werkelijkheid laat komen.

Na deze ervaring ben ik echt weer even aan het twijfelen geslagen over mijn liefde voor een oud busje. Kan ik niet veel beter een wat nieuwere kopen? Gewoon een bus die soepel rijdt, waarvan ik het schakelen ken, en bovenal eentje die lekker stil is.. De weken erna ben ik verder gaan zoeken en ik heb op meerdere busjes en campers gereageerd, maar helaas is er erg veel vraag naar dus degenen waar ik in geïnteresseerd was, waren enorm snel weg. Uiteindelijk kwam ik gebroken wit mitshubishi L300 campertje tegen. . Hij stond op een halfuur rijden van me vandaan en ik ben dat weekend nog gaan kijken.

Dromen kun je aanpassen

Qua inrichting zat alles erin, inclusief een badkamertje! De kleuren vond ik niet geweldig (grijs met geel), maar dat kan je natuurlijk aanpassen. Hij had een scheurtje in een van de ramen en de kilometerteller deed het niet meer, opzich geen ramp en er hoefden gelukkig geen belachelijk grote reparaties te gebeuren. Ook heel belangrijk: tijdens mijn proefrit scheet ik niet compleet in mijn broek.. voor mij een teken dat dit wel eens mijn campertje zou kunnen worden haha.

Het was zeker niet mijn droombus en als ik voorheen keek naar campers was dit niet het model wat ik zou hebben gekozen, en toch voelde het wel goed. Ik heb nog geprobeerd iets af te dingen op aanraden van mijn vriend (schouderklopje voor mezelf, want dit durf ik normaal echt niet), maar dit lukte helaas niet. Ach ik vond het eigenlijk wel best, maar ik zei dat ik er een nachtje over wilde slapen. De verkoper reageerde hierop met het verhaal dat er nog andere geïnteresseerden waren en hij dan misschien wel weg zou zijn. “ja zo gaat dat meestal toch” zei ik stoer terug, omdat ik me niet wilde laten pushen om een overhaaste beslissing te maken. In zo’n geval denk ik heus wel; shit ik hoop dat ie er dan nog is.. maar aan de andere kant denk ik dan ook weer; dan had het niet zo moeten zijn en daar kan ik mee leven.

Ik was in ieder geval best trots op mezelf en hoe ik me op had gesteld. Onderweg naar huis wist ik eigenlijk al wel dat ik het ging doen, ondanks dat het niet een camper was waar ik meteen verliefd op was. Ik denk dat het opzich wel mogelijk zou zijn geweest om een bus te vinden die dichterbij dat gevoel zou liggen, maar niet in de korte tijd die ik had om er een te vinden. Daarnaast is het ook oké om je dromen bij te stellen, ik dacht; als het niet mijn droombus is, maak ik er gewoon zelf mijn droombus van! Ondertussen vind ik mijn campertje super leuk, hij is een beetje knullig en juist dat spreekt me ook weer aan.

Toen ik een week later mijn camper op ging halen, nam ik twee vrienden mee zodat één van mijn vrienden terug kon rijden in de auto en de ander naast me kon zitten. Ik had geen internet op mijn telefoon om te navigeren en de snelheidsmeter deed het niet, dus ik wilde echt dat iemand dat voor mij in de gaten kon houden. Daarnaast wist ik natuurlijk gewoon al dat ik een enorme schijtluis zou zijn tijdens mijn eerste echte “lange” rit erin. Het eerste obstakel stak al vrij snel de kop op, toen ik wilde betalen. Ik had er natuurlijk niet over nagedacht dat je zo’n groot bedrag niet zonder e-dentifier kan overmaken, en zoals je al raadt had ik er geen bij me. De twee vrienden die mee waren konden ook niet helpen en de verkoper heeft nog rondgevraagd bij de buren, maar ik zit bij triodos (een kleine duurzamere bank) dus heel weinig mensen hebben daar zo’n apparaatje van. Toen zijn we maar vrienden af gaan bellen of ze toevallig even 5000 euro konden overmaken naar die vent (vet lullig), gelukkig heb ik hele lieve vrienden en was het vrij snel geregeld.

Na een redelijk soepele ervaring met het overschrijven van de camper op mijn naam, kwamen we al snel bij het tweede obstakel, namelijk; het regelen van de verzekering!
Daar zaten we dan, op de parkeerplek van de jumbo in een campertje alle drie op zoek naar een verzekering voor mijn nieuwe voertuig. Ik had van te voren besloten gewoon bij anwb te gaan, maar ik had de camper best laat opgehaald en toen ik probeerde te bellen waren ze al dicht. Zo liepen we van het ene probleem tegen het andere aan, bij de een moest je 25 zijn (dat word ik deze maand, maar dat maakte niet uit), bij de ander mocht je niet in je camper wonen, dan was je weer niet genoeg dagen per jaar in het buitenland verzekerd en ga zo maar door! We hebben denk ik een half uur lang gezocht en niks lukte, ik was er een beetje klaar mee en besloot het thuis uit te gaan vogelen. Dat betekende dus wel; onverzekerd naar huis rijden.. Gelukkig ging alles goed en zijn we veilig thuisgekomen!

Parkeren en wetgeving

Dan komen we aan bij een ander lastig puntje als camper eigenaar in Nederland, namelijk legaal parkeren voor langer dan drie dagen. Ik wist wel dat je niet zomaar overal mag parkeren en gratis mag overnachten, maar ik dacht dat je hem wel binnen x aantal meter van je eigen huis mocht parkeren. Dit is dus niet het geval, je mag je camper in de meeste gemeentes maximaal drie dagen parkeren. In sommige gemeentes mag je je camper niet eens in je eigen voortuin zetten, omdat het alsnog het straatbeeld kan verstoren. En het is helaas ook niet zo dat je hem telkens een straat verderop kunt zetten. Ik heb er het een en ander over opgezocht en ik las dat je vaak eerst een waarschuwing krijgt en eventueel om uitstel kan vragen. Ik ben tot op heden dus aan het wachten tot ik die eerste waarschuwing op de deurmat krijg haha. Als dat gebeurt hoop ik uitstel aan te kunnen vragen omdat ik nog aan het klussen ben. In het begin voelde ik me hier een beetje onrustig bij, maar ondertussen heb ik het alweer losgelaten. Ik woon in een straat met allemaal jonge mensen die tijdelijk huren, dus de kans dat zij de gemeente bellen omdat mijn camper er al lang staat is heel klein.

Ik heb een aantal camper stallingen opgezocht, maar in mijn omgeving zijn er veel vol of ze zijn echt heel prijzig. Daarnaast is het ook belangrijk dat je camper met een speciaal slot af kunt sluiten, want anders vergoed je verzekering niet bij diefstal etc. En het verschilt natuurlijk per verzekering welke schade er wordt vergoed, dus dat is ook iets om op te letten!

Klussen met Fien; van de hak op de tak!

Ik heb nog twee weken voor ik mijn huis uit moet en ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben om in mijn camper te gaan wonen. Ik moet voor mijn gevoel nog een hoop uitvogelen, bijvoorbeeld hoe ik de gastank aansluit, hoe de gaspitjes werken, hoe de verwarming werkt, hoe ik warm water krijg. Het nadeel van een camper die door iemand anders is ingericht is dat je geen idee hebt hoe men de electra en leidingen heeft gelegd. Wat loopt naar waar, wat is waarop aangesloten? En waarschijnlijk zijn alle bovenstaande dingen op een zelfde soort manier te achterhalen en valt het allemaal wel mee qua hoeveelheid aan dingen die ik moet uitzoeken, maar dat voelt toch anders. De moed zakt me soms even in de schoenen, terwijl mijn rationele ik heus wel weet dat dit allemaal op te lossen is. Dan komt er ook nog bij dat ik ’t liefst alles heb opgeknapt voordat ik erin ga wonen. Momenteel heb ik nog best wat dingen op mijn to do list staan en wanneer ik door de bomen het bos niet meer zie, vind ik het lastig om überhaupt ergens aan te beginnen.

Ik probeer de klusjes één voor één te doen, stap voor stap. Maar ja, zo chaotisch als ik ben gaat het eerder zo; vandaag wil ik een wandje bouwen in de badkamer. Nog geen twee latjes verder ben ik bezig met de vloer in de ”woonkamer”, die moest ik namelijk ook nog afmaken. Ohja en dan kan ik net zo goed meteen de plinten opmeten en zagen als ik toch ook ander hout moet zagen.. Vervolgens sta ik in de schuur zonder meetlint, dus ik moet weer terug, wat waren de getallen ook alweer? Misschien kan ik ze toch beter even opschrijven. Telkens zaag ik ook net iets te groot (ik doe sowieso alles ongeveer, meten is bij mij alles behalve weten) dus dan moet ik weer terug en zo gaat dat dan nog even door. Aan het eind van de dag is alles weer een stapje verder, maar niks echt af waardoor ik de dag erna weer met een vol hoofd aan de slag ga.

Ik heb ondertussen al aardig wat momenten emotioneel en gefrustreerd op de bank of in bed gelegen, omdat het allemaal zoveel lijkt en het maar niet op lijkt te schieten. Ik heb zelfs in het begin een keer gehuild omdat ik niet kon kiezen welke kleuren verf ik wilde gebruiken. Ik heb er meerdere keren sterk over nagedacht om mijn camper weer op marktplaats te zetten, want dan hoefde ik ook niet meer na te denken over alle moeilijkheden die er tot nu toe bij waren komen kijken (ik gooi het er maar op dat ik die week ongesteld was haha). Ondertussen had elk kastje een andere kleur en ik was het overzicht compleet kwijt. Misschien vond ik het vooral vervelend omdat ik normaal precies weet wat ik wil en, ook al zeg ik het zelf, echt wel gevoel voor kleur heb. Gelukkig heb ik een hele behulpzame en creatieve vriendin en zij kwam me helpen. We zijn samen naar de bouwmarkt gegaan en hebben met allerlei kleurwaaiers verspreid over de grond gezeten tot we de juiste kleuren hadden gevonden. De inrichting is nog niet af, maar ik ben nu al zoveel gelukkiger met het resultaat!

Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen over mijn onhandigheden (verven zonder af te plakken, de latjes voor de vloer ondersteboven plaatsen, planken verkeerd zagen etc.) maar ik denk dat ik ondertussen wel een beeld heb schetst van alles waar ik tot nu toe tegen aan ben gelopen. Laten we het er maar op houden dat het een hele verstandige keuze was om niet zelf een bus om te bouwen tot camper!

Ondanks veel moeilijkheden heb ik wel het gevoel dat dit een juiste keuze was, uiteindelijk komt het sowieso wel goed ook al zie ik nu nog niet voor me hoe alles eruit zal gaan zien. Ik probeer gewoon niet te veel druk op mezelf te leggen om elk vrij moment aan mijn camper te werken. Het liefst ga ik gewoon nu al op reis, maar ik moet echt nog even geduld hebben. Ik wordt dus een beetje gedwongen om het uit te vogelen en om erop te vertrouwen dat het allemaal gaat lukken. Soms is dat misschien ook wel goed!