De organicup, wasbaar maandverband en free bleeding


Ik ben al enige tijd geleden overgestapt van tampons naar de menstruatie cup, een keuze die voor mij makkelijk gemaakt was.. Maar ik heb best wel lang getwijfeld over het aanschaffen van wasbaar maandverband. Het allerliefst laat ik mijn bloed gewoon natuurlijk vloeien, maar dit is helaas niet altijd een optie. Vandaar dat ik graag met je deel waarom deze andere duurzame opties zo fijn zijn!

Waarom ik ben gestopt met het gebruik van tampons
Toen ik begon met het gebruiken van tampons was ik 14 jaar. Ze lagen bij ons standaard in het badkamerkastje en toen ik ongesteld werd was dat, én niet lekker zittend maandverband het enige wat ik kende. Ik dacht niet na over wat er in die producten zou zitten. Je gaat er toch een beetje vanuit dat, als het gemaakt is voor menstruerende vrouwen, het gewoon oké is voor je vaginale flora.
Een paar jaar geleden kwam ik erachter dat dit niet persé het geval is.

De meeste tampons bevatten namelijk een kern van viscose en/of katoen, met een buitenste laagje gemaakt van polyethyleen/polypropyleen. Het touwtje is van polyester, katoen of viscose. Soms zit er in de absorberende kern van de tampon parfum om ongewenste geurtjes tegen te gaan. Daarnaast heb je bij het gebruik van een tampon kans op het Toxisch Shock Syndroom (TSS)wanneer je hem te lang draagt (niet door de chemische stoffen, maar door een bacterie die voorkomt bij één tot vier procent van de vrouwen).

Het gebruik van tampons droogt de van nature vochtige omgeving van de vagina uit doordat het bloed door de tampon wordt opgenomen, wat ook weer kan zorgen voor vaginale klachten zoals jeuk, irritatie en schraalheid. Dat alles leek mij genoeg om op zoek te gaan naar een alternatief.

De voor- en nadelen van een menstruatie cup
De menstruatiecup is een cupje wat je inbrengt in de vagina door hem op te vouwen. Eenmaal in de vagina vouwt hij uit, of je kan zelf nog een beetje met de cup draaien zodat hij zich uitvouwt. Als je lichtjes aan de cup trekt en hij zit vacuüm, dan zit ie goed! In het begin kan het even lastig zijn met in en uithalen. Sowieso is het even wennen omdat het toch wat groter is dan een tampon. Als je hem wilt legen kun je het vacuüm verbreken door lichtjes in de cup te knijpen en hem rustig uit je vagina te halen. Als je het gebruik een beetje onder de knie hebt merk je niet eens meer dat je hem in hebt.

Ik heb ooit, toen ik de cup net gebruikte, iets heel onhandigs gedaan.. Ik ging naar het toilet op werk en was benieuwd hoeveel ik nou eigenlijk bloedde. Wanneer je een tampon gebruikt heb je geen idee van de hoeveelheid bloed die je verliest tijdens je menstruatie. Ik dacht altijd dat het super veel was, maar als je het dan in je cup ziet valt het reuze mee haha. Anyway, ik haalde mijn cup er uit en keek naar de hoeveelheid bloed die erin zat. Maar hij was zo glad dat ie uit mijn handen schoot en de muur helemaal onder gespetterd was met mijn menstruatiebloed. Ik voelde me zo ongemakkelijk terwijl ik met een papiertje alles stond schoon te maken. Dus als je ooit wil weten hoeveel bloed die cup nou opvangt, hou hem dan GOED beet haha!

Iets wat soms ook onhandig kan zijn is dat je niet altijd een kraantje in je wc hebt, maar daarbuiten. Het is toch nog niet echt sociaal geaccepteerd om je cup schoon te spoelen terwijl er iemand naast je zijn handen wil wassen.. Zelf los ik dat op door de cup in de wc te legen, met een papiertje schoon te maken en later thuis de cup nog even om te spoelen. Dat werkt prima. Soms ben ik ook zo licht ongesteld dat ik hem niet eens op werk o.i.d. hoef te legen en sowieso gewoon op mijn gemakje thuis alles kan doen. Super chill dus!

De voordelen van de cup zijn dat hij hypoallergeen is, het tast het natuurlijke slijmvlies van de vagina niet aan en hij kan drie keer zoveel bloed opvangen als een tampon. Daarnaast produceer je minder afval en kun je hem telkens opnieuw gebruiken, waardoor hij voordelig en milieuvriendelijk is!

Wat ik echt heel fijn vind is het idee dat je gewoon bloed/vloeit en dat het opgevangen wordt. Dat voelt voor mij veel natuurlijker dan dat je bloed wordt opgenomen in een tampon als een soort spons. Ik heb zelf een Organicup, die is gemaakt van … toelichten Duurzaam & niet slecht voor vaginale flora. Wat eigenlijk de belangrijkste reden was voor mij om naar de menstruatie cup over te stappen.

Conclusie: als ie eenmaal zit hoef je eigenlijk nergens meer aan te denken; je kunt ermee zwemmen zonder je druk te maken dat je alsnog doorlekt, je kunt hem langer inhouden dan een tampon, je voelt helemaal niet dat je hem in hebt.. soms vergeet ik gewoon een beetje dat ik ongesteld ben en dat is echt heerlijk!

Ik heb zelf de organicup A voor vrouwen die niet vaginaal bevallen zijn, maar je hebt ook nog een iets grotere cup, namelijk de organicup B o.a. voor vrouwen die wél vaginaal bevallen zijn.

Waarom ik wasbaar maandverband gebruik
Ik gebruikte vrijwel nooit wegwerp maandverband, alleen als ik door cup lekte op zware dagen. Vanaf het moment dat ik een koperspiraal had laten zetten werden mijn menstruaties echt heel heftig en ik bloedde veel meer dan normaal. In principe zal je niet snel door de cup heen lekken, maar bij mij overstroomde hij soms wel eens. Als ik dan bij vriendinnen was vroeg ik dan toch maar om een maandverbandje, voor de zekerheid.

Ik vond het gewoon echt geen fijn idee om van dat chemische spul in mijn ondergoed te doen. Naast het feit dat het niet duurzaam is, is het net als bij tampons ook gewoon niet goed voor de natuurlijke omgeving van je vagina/vulva. Maandverband (en tampons) zijn namelijk niet wit van zichzelf, ze worden gebleekt met chloor en hebben vaak ook nog eens een leuk printje wat gemaakt is van synthetische inkt. En ook hierbij heb je kans op TSS wanneer je het maandverband te lang draagt.

Ik was al een tijdje nieuwsgierig naar wasbaar maandverband, wat gemaakt is van 100% biologisch katoen. Veel beter voor de natuur en lichaamsvriendelijk. Ik heb me best wel lang laten tegenhouden door de prijs. Een setje van drie maandverbandjes kostte bijna 20 euro. Ik heb ze meerdere keren in mijn winkelmandje gehad en het toch telkens niet gedaan. Uiteindelijk besloot ik om het maar gewoon te doen en ik kan je vertellen dat ik er super blij mee ben! Achteraf gezien sloeg het nergens op om zo onnodig zuinig te doen, want op de lange termijn is dit natuurlijk goedkoper omdat je het kunt hergebruiken. Na een tijdje heb ik nog een setje gekocht met inlegkruisjes (wat kleinere verbandjes), zodat ik er genoeg had voor tijdens de zwaardere dagen.

Waarom het zo fijn is: de maandverbandjes zijn heerlijk zacht en comfortabel. Het voelt vertrouwd en ik ben niet bang om door te lekken. Het is duurzaam, niet slecht voor je vagina/ vulva. Het is goedkoop omdat je ze telkens kunt wassen & opnieuw kunt gebruiken En daarnaast kun je een wetbag kopen om ze geurloos in te bewaren tot je ze thuis kunt wassen. Tegenwoordig gebruik ik ze soms liever dan mijn cup, omdat ik dan alles gewoon lekker kan laten vloeien.

Je kunt hier een setje van 7 verschillende soorten maandverbandjes kopen, zodat je meteen je hele menstruatie goed zit, aangezien ik zelf twee keer een set van drie heb besteld en uiteindelijk duurder uit was. Én hier zit meteen een wetbag, een kaartje met wastips en een menstrual cycle tracking chart bij!

Free bleeding
Soms draag ik dus alleen een maandverbandje en soms gebruik ik het maanverband in combinatie met de menstruatiecup als ik hevig bloed. Maar ik vind het een heel mooi en natuurlijk idee om gewoon te bloeden zonder het tegen te houden. Het voelt veel fijner om niks in te hebben en gewoon te vloeien zoals de natuur het bedoelt heeft.
Soms denk ik erover na hoe helend het zou zijn als we nog steeds zo verbonden waren met onze menstruatie, onze cyclus en de natuur. Nu draag ik op zwaardere dagen dus iets om niet door te lekken, omdat het ons is aangeleerd dat we ons daar voor moeten schamen.

Er is ons aangeleerd om zo goed mogelijk te verbergen dat we ongesteld zijn, we nemen onze tas mee naar de wc zodat niemand het maandverband, je tampons of cup ziet. We staan zo ver af van de natuur van de vrouw. Bloeden is onderdeel van een ontzettend mooi proces van vruchtbaarheid en het creëren van nieuw leven. Maar in de huidige maatschappij wordt het gezien als iets vies en onhygiënisch. Erover praten is helaas nog steeds een taboe en wanneer je als vrouw meer wilt connecten met je menstruatie en eigen bloed wordt je gezien als een gekke hippie of extreme feminist.

Je hebt bijvoorbeeld vrouwen die hun planten menstruatiebloed geven als voeding, ritueel hun bloed aan de aarde geven, of hun bloed gebruiken als gezichtsmasker om de huid te voeden. Dingen die door de meeste mensen als raar en vies worden gezien, maar ik vind het juist tof om te zien dat vrouwen terugkeren naar die verbinding met hun eigen natuur.

Hoe fijn zou het zijn als de menstruatie geïntegreerd zou worden in de maatschappij als een periode waarin de vrouw even in zichzelf mag keren, dat het als normaal wordt gezien dat je niet hoeft te werken wanneer je enorme kramp hebt of je ontzettend ellendig voelt. Dat je kan leven volgens het ritme van je cyclus (de herfst, winter, lente en zomer).

De droom zou voor mij zijn dat wanneer ik ongesteld ben (winter) ik met een aantal andere vrouwen de natuur in kan gaan. Een week lang (samen) terugkeren naar jezelf. Dat je gewoon lekker naakt in het bos kunt vloeien en je vervolgens in een beekje wast. Om je echt te verbinden met de aarde en je vrouwelijkheid. Sisterhood, healen, rusten, om vervolgens weer helemaal opgeladen terug te keren wanneer je weer in je lente zit. Misschien niet heel realistisch in deze maatschappij, maar a girl can dream right?! 🙂

Hoe vanlife lastig en tegelijkertijd ontzettend prachtig kan zijn (inclusief tips)


Ik woon nu iets meer dan twee maanden in een camper en het is een bewogen avontuur tot nu toe. In eerste instantie ben ik met mijn vriend en kat in mijn eigen camper gaan wonen omdat we ons huis uit moesten. We wilden sowieso al op reis, maar dan met de bus van mijn vriend, dus we hebben ervoor gekozen om gewoon lekker als nomaden in de buurt rond te trekken tot zijn bus af was.

Een maand geleden zijn we naar het buitenland vertrokken, eerst door Frankrijk en zo verder naar het zuiden langs de kust van Spanje en Portugal. We hebben al een hoop mooie plekjes gezien! Het leek me wel tijd voor een update over hoe het leven in een camperbus me tot nu toe bevalt! In deze blog zal ik proberen een beetje kort en bondig (dat is meestal niet mijn sterkste punt haha) te vertellen over de voor en nadelen van vanlife. Als je specifiek meer wil weten over vanlife met een kat, dan kun je een van mijn volgende blogs checken!

Het bouwen
Zelf heb ik qua bouw niet zoveel hoeven doen, omdat ik een redelijk kant en klare camper heb gekocht. Ik heb alleen het interieur opgeknapt en dat vond ik eigenlijk al meer dan genoeg werk haha. Mijn vriend heeft zijn bus bijna helemaal zelf omgebouwd, ik heb hem daar bij geholpen en ik kan je vertellen dat ik het op een gegeven moment echt zat was! Eigenlijk zaten we er op een gegeven moment gewoon doorheen omdat het zoveel meer werk was dan zijn vorige (kleine) bus. We wilden graag zo snel mogelijk naar het buitenland en dus voelde het alsof we flink wat haast hadden. Niet het beste gevoel kan ik je vertellen!

Zelf zou ik er noooit meer voor kiezen om een bus zelf om te bouwen, omdat ik heb gezien hoeveel werk erin zit. Maar het voordeel is natuurlijk wel dat, wanneer je alles zelf doet, je precies weet hoe alles werkt. In mijn camper weet ik bijvoorbeeld niet hoe de bedradingen en leidingen etc. lopen, dus als er ooit iets kapot gaat wordt het een lastige zoektocht..
Daarnaast is het wel gewoon super vet als je je eigen huis op wielen hebt gebouwd, je eigen persoonlijkheid zit erin en wanneer je gewoon de tijd en ruimte hebt is het ook echt wel leuk om te doen. Ik heb er in ieder geval een hoop van geleerd!

tips:

  • Neem de tijd, haasten maakt het een stuk minder leuk
  • Bouw hem om in de lente/zomer zodat je niet in de regen hoeft te klussen
  • Durf om hulp te vragen! Er zijn genoeg mensen die het leuk vinden om een dagje mee te helpen. Toen ik zelf nog geen camper had bood ik ook altijd aan om andere mensen te helpen die hun bus wilde ombouwen, ik wilde alvast graag meer leren erover en er zullen vast meer mensen zijn die dit willen!

De kosten
Het aanschaffen van een bus en het ombouwen ervan kan erg prijzig zijn. Mijn eigen camper heeft 5000 euro gekost en ik heb er daarna nog van alles aan opgeknapt. De bus van mijn vriend was iets goedkoper, maar omdat hij hem nog van top tot teen moest ombouwen is hij echt veel duurder uitgekomen dan ik.
Dan heb je nog de kosten voor het rijden.. Het ligt er natuurlijk een beetje aan waar je heen gaat, maar als je in een korte tijd een lange afstand af wil leggen zoals wij hebben gedaan zijn de benzinekosten vrij hoog! Een volle tank bij deze bus is iets van 120 euro voor 80 liter diesel. We zijn zojuist over de 3500 kilometer gegaan, dus je kan je voorstellen dat je aardig wat kwijt bent.

Als het gaat om de tolwegen kun je er natuurlijk voor kiezen om deze zoveel mogelijk te vermijden, maar dan ben je wel echt een stuk langer onderweg. Wij hebben ervoor gekozen om in het begin gewoon over de tolwegen te gaan en later wat rustiger te rijden en meer wegen zonder tolpunten te nemen. Ik vind het stiekem ook een beetje kut dat wij nu gewoon Nederlandse wegenbelasting moeten betalen (ik nog voor mijn camper die gestald staat) en tegelijkertijd ook hier voor de wegen betalen, maarja niks aan te doen haha.

Natuurlijk zijn de eerste kosten altijd het duurst, als je eenmaal op een plek zit waar je voor een lange tijd kan blijven staan hoef je alleen nog maar de boodschappen te betalen en dat is wel echt chill! Ik ben aan het bijhouden hoeveel ik uitgeef de komende maanden zodat ik een overzichtje kan maken van de kosten van vanlife, dat zal ik ooit nog een keer delen. Maar als je dus op een mooie plek kan staan zijn de kosten veel lager dan voor de huur van een woning. Het is eerst even investeren, maar hierna pluk je de vruchten ervan!

Tips:

  • Persoonlijk zou ik bij het ombouwen van een bus op zoek gaan naar gerecyclede materialen, bijvoorbeeld bij kringloopwinkels en in de containers bij een houthandel om de kosten te drukken.
  • Genoeg sparen zodat je na het opbouwen ook geld over hebt om op reis te gaan voor langere tijd, je geeft altijd meer uit dan je denkt en zo kom je niet voor verassingen te staan.

Het onderweg zijn
Je rijdt soms lange dagen en wanneer je denkt dat je twee uurtjes onderweg bent kan je ervan uitgaan dat het minstens vier uur wordt! Je moet onderweg vaak even tanken, water bijvullen, boodschappen doen etc. En die servicepunten liggen niet altijd op de route, soms moet je 20 minuten omrijden alleen om ergens je wc te kunnen legen bijvoorbeeld.

Daarnaast is het parkeren soms echt een pain in the ass! Vlakbij drukke stadjes is het haast onmogelijk om voor een redelijke prijs te parkeren en vaak mag je er dan niet eens overnachten. Soms vind je wel een plekje waar het mag, maar voel je je er echt niet veilig. Je leest veel verhalen over mensen die bestolen worden, dus dan zoek je toch liever een andere plek om de nacht door te brengen!

De leuke kant ervan is dat je de landen steeds een beetje beter leert kennen en je ziet natuurlijk echt heel veel prachtige omgevingen in een korte tijd. Je parkeert soms op de mooiste plekken en dan mag je echt wel even in je handjes knijpen dat dát jouw tuintje is voor een (of meer) dagen.

Tips:

  • Check de app park4night (europa) en campercontact (Nederland) voor verschillende plekjes en lees de recensies van elke plek.
  • Aangezien het rijden soms vermoeiend en stressvol kan zijn raad ik aan om lekker op tijd te vertrekken, zodat je nog iets aan je dag hebt als je op je nieuwe plek aankomt (en ik kan uit ervaring vertellen: het is ook heel fijn als je niet in het donker op zoek hoeft naar een overnachtingsplaats).
  • Bezoek drukke steden (als je daar überhaupt heen wil) met de bus of über, parkeer je eigen bussie gewoon wat verderweg zodat je je niet door de moeilijkste bochten en straatjes hoeft te wringen.

Je huis op wielen
Je weet natuurlijk van te voren dat als je in een bus gaat wonen je vrij weinig ruimte zult hebben. Ondanks dat ik het heerlijk vind om minimalistisch te leven en ik qua leefruimte niet echt iets mis, heb ik het soms ook echt even moeilijk met bepaalde aspecten ervan. Het zijn vaak kleine dingen, zoals dat ik niet makkelijk bij een deel van mijn kleding en elektronica kan (de helft ligt onder de bank). Of dat ik duizend keer per dag mijn kop stoot aan de belachelijk scherpe randjes van de kastjes. Of dat ik de wc onder de poef vandaan moet halen als ik moet plassen (en dat moet ik erg vaak haha). Of ik me aan die dingen erger ligt er natuurlijk ook gewoon een beetje aan hoe mijn bui is op dat moment.. Eigenlijk maken die dingen geen reet uit en moet je er gewoon mee leven dat je bepaalde dingen inlevert als je dit wil doen.

Het meest vervelende vind ik het slapen, en ik mag niet eens klagen want ik kan gewoon met mijn benen languit (mijn vriend niet), maar ik kan toch niet zo lekker wijd uitgespreid liggen als ik wil. Daarnaast neemt mijn lieve kat Lillie de helft van het bed in beslag en als we onze benen verplaatsen protesteert ze luid of we krijgen een corrigerende tik inclusief nagels als cadeau. (Maar ja ik had haar echt niet willen missen, dus dat neem ik dan maar op de koop toe). Soms kan ik heel kriegelig worden als ik het allemaal te krap vind worden en dan mis ik stiekem wel echt een groot tweepersoons bed waar je heerlijk in kunt slapen.

Naast de ruimte vergeet je soms ook even dat je constant met je huis aan het verkassen bent. Als ik dan een opbergkastje opentrek vliegen de shampoos en dergelijke eruit (en elke keer weer zeg ik dat we er iets aan moeten doen, wat er eigenlijk nooit van komt). Daarna trek je de koelkast open en wederom rolt heel de inhoud door je bus heen als dat niet al tijdens het rijden zelf is gebeurd.

De voordelen van een huis op wielen: je kunt per dag kiezen waar je wil wonen, je bent super onafhankelijk & het is echt heel lekker om zo weinig spullen te hebben. Daarnaast leef je een stuk duurzamer, je verbruikt minder water en gas, kookt elke avond je eigen maaltijd (in plaats van lekker lui thuisbezorgd bestellen), je kunt je accu’s opladen door te rijden en hebt zo altijd stroom zonder dat het je iets kost!

Tips:

  • Bouw het bed op zo’n manier dat je allebei in de lengte en breedte comfortabel kan liggen en dat je op bed kunt zitten zonder je hoofd te stoten. Liever wat minder ruimte in de “woonkamer” en chill slapen dan andersom!
  • Koop genoeg mandjes in verschillende maten waar je al je kleine spulletjes in kan doen, het is leuk als je kastjes hebt maar ook daarin vliegt alles in de rondte!

Relatie

Veel vrienden van me zeiden dat het wel echt een goede relatietest is om samen in een bus te gaan wonen. Ik woonde al samen met m’n vriend, maar dat was in een vrij groot huis (anti kraak life) en ondanks dat je dan ook elke dag samen bent is dat wel echt anders dan dit. We werken momenteel allebei niet (ik alleen online) en ondanks dat we af en toe wat dingen voor onszelf doen, spendeer je het grootste deel van de dag met elkaar. Thuis heb je allebei je eigen dingen te doen. Je hebt je vrienden waar je af en toe gaat eten, je gaat naar werk etc. Nu vallen al die dingen weg en moet je het echt alleen met elkaar doen!

Ik merk aan mezelf dat ik soms wel echt behoefte heb aan wat tijd en ruimte voor mezelf, dan ga ik even wandelen, hardlopen of bijvoorbeeld lezen voorin de bus. Ik ben het bijvoorbeeld echt niet gewend om elke keer samen boodschappen te doen, of altijd samen te eten. Soms is het gewoon fijn om dat soort kleine dingen lekker in je uppie te doen. Daarnaast leef je natuurlijk in een hele kleine ruimte, je kunt je bijvoorbeeld niet omdraaien in bed zonder dat de ander daar wakker van wordt en dat is soms lastig.

Aan de andere kant zijn er ook veel leuke momenten als je zoveel samen leeft. Je voelt je gewoon steeds meer op je gemak bij elkaar. Ik heb bijvoorbeeld een lange tijd niet echt hardop meegezongen met muziek in de auto als mijn vriend ernaast zat, nu doe ik dat wel wanneer ik er zin in heb. Het is misschien een stom voorbeeld, maar ik merk gewoon dat ik steeds meer mezelf kan zijn.

Nog iets waar je elkaar extra goed door leert kennen: in dezelfde ruimte naar de wc gaan. Alleen al het poepgesprek was iets wat ik zoveel mogelijk vermeed. Ik vond het zelfs ongemakkelijk om naar de wc te gaan in de hal als mijn vriend in de woonkamer zat. En moet je ons nu zien.. we kijken elkaar nog net niet aan terwijl we op de wc zitten haha. Hoe fijn dat we ook door dat stadium heen zijn!
Daarnaast zijn er denk ik weinig mensen met wie je zo veel tijd kunt spenderen zonder helemaal gek van elkaar te worden en dat is echt wel wat waard! Nog iets wat ik fijn vind; dat je met je partner (en beste vrienden) ook samen stil kunt zijn, gewoon zijn, zonder dat er iets van je verwacht wordt. Gewoon gezelligheid zonder dat het je energie kost.

Waarom je vanlife gewoon een keer moet hebben ervaren!
Ten eerste is het weer zoooveel beter dan in Nederland! We zitten momenteel in zuid spanje en het is hier 21 graden. Tijdens oud en nieuw loop ik in een zomerjurkje en zwem ik in de zee. Dat is iets wat voor mij echt niet went, elke dag geniet ik daar weer van! Je kunt hier je winterdip dus gewoon lekker overslaan!

Daarnaast is het heel leuk om nieuwe, vaak likeminded, mensen te leren kennen. In het begin had ik wel de verwachting dat we op elke nieuwe plek vrienden zouden maken. Dat we overal in een soort community’s terecht zouden komen en vele avonden rond het vuur kumbaya zouden zingen. Dit is niet helemaal de realiteit, op sommige plekjes maak je niet echt connecties met anderen.. Maar wanneer je dan wel een keer een klik hebt met je buren is dat echt super leuk! Wij hebben met kerst overdag wafels gegeten bij onze oude hippie overburen en daar kwamen meerdere mensen op af. Ineens kwamen er allerlei zelfgemaakte instrumenten uit de campers, zoals een digderidoo en airdrums. En ook een ukelele en mondharmonica kwamen tevoorschijn, op een gegeven moment zaten we dus als een soort josti band met z’n allen te jammen haha. ’s Avonds zijn we bij onze buren uit Zwitserland bier gaan drinken, super gezellig dus!

Ik denk ook dat je tijdens vanlife een stuk bewuster leeft, veel meer buiten bent, rust en ruimte kan creeëren om te denken, te dromen en te doen waar je blij van wordt. Ik lees en schrijf nu zoveel meer dan normaal, ik ben creatief bezig, leef gezonder, heb meer balans. Het voelt echt heel goed om weer helemaal bij mezelf te komen in plaats van aan mezelf voorbij te gaan! Wanneer je “thuis” bent en moet werken of studeren, ben je aan het eind van de dag vaak te moe om dat soort dingen te doen, dus kom je in een soort sluimerstand routine waar je heel moeilijk weer uit komt. Onderweg is het zo makkelijk om meer voor jezelf te kiezen, om te genieten en om te werken aan de dingen die jij belangrijk vindt! Ik voel me zoveel beter en ondanks dat ik mijn lieve vrienden wel een beetje mis, had ik dit avontuur voor geen goud willen missen.

Dus, als je twijfelt of vanlife iets voor jou is, zou ik zeggen probeer het gewoon! Spaar ervoor, koop een bus en doe het gewoon! Als het je niet bevalt kun je je bus gewoon weer verkopen en ben je weer een ervaring rijker. Je hebt letterlijk niks te verliezen!

Luisteren naar mijn lichaam: stoppen met niet natuurlijke anticonceptie


Ik voel me al een hele tijd gevangen in het systeem van anticonceptie. Ik heb jarenlang van alles geprobeerd, maar telkens kom ik weer op hetzelfde punt: ik wil naar mijn lichaam luisteren als het zegt dat iets niet goed voor haar is. Dus nu gebruik ik heel bewust helemaal niks meer. Iets waar ik achtersta, maar het is en blijft een lastige keuze.. Ik wil heel graag moeder worden, maar ik ben nu pas 25 en voorlopig hoeft het van mij echt nog even niet. Dus wat is dan de beste optie?

In deze blog ga ik wat dieper in op mijn ervaring met hormonale en niet hormonale anticonceptiemiddelen, en wil ik meer delen over mijn zoektocht naar een natuurlijke vorm van anticonceptie (onder andere door meer over je eigen maancyclus te leren)!

De reden dat ik wilde stoppen met de pil (hormonale anticonceptie)
Toen ik 16 was nam mijn moeder me mee naar de huisarts omdat ze wilde dat ik aan de pil ging. Ik ging met vrienden op vakantie naar spanje en ze wilde natuurlijk het zekere voor het onzekere nemen. Als ik er nu over nadenk vind ik het best heftig dat ik en vele andere jonge meiden het dringende advies krijgen om aan de pil te gaan.. Soms om ongewenste zwangerschappen te voorkomen, maar soms ook tegen bijvoorbeeld huidproblemen. De huisarts schrijft het zonder problemen voor, zonder ook maar iets te vertellen over hoe serieus eventuele negatieve bijwerkingen kunnen zijn.
Eigenlijk merkte ik pas wat voor effect de pil op me had toen ik er na jaren mee stopte.. Ik zat al een tijdje niet lekker in mijn vel, maar ik zat al zo lang aan de pil dat ik ook niet goed wist hoe ik me zonder voelde.

Ik wist niet zeker of mijn klachten te wijten waren aan de pil.. Maar na het lezen van negatieve ervaringen van andere mensen had ik toch het gevoel dat ik ermee moest stoppen. In de periode nadat ik was gestopt voelde het alsof er zo’n enorme last van mijn schouders was gevallen, ik had het gevoel dat ik eindelijk weer mezelf was. (Ik wil er wel even bij zeggen dat ik toen ook een tijdje stopte met het gebruiken van drugs, waardoor ik me al helemaal high on life voelde) maar toch.. in de jaren dat ik de pil gebruikte had ik het gevoel dat ik zo instabiel was. Ik ging van super vrolijk, naar snel aangebrand, naar depressief. Ik heb me een tijdlang echt heel erg down gevoeld, en toen ik ermee stopte voelde ik me zoveel lichter. Natuurlijk gaan je emoties op die leeftijd sowieso al van hot naar her, maar voor mij was dit genoeg reden om nooit meer terug te willen naar de pil!

Mijn ervaringen met de implanon (hormonale anticonceptie)
Na een jaar zonder anticonceptie koos ik uiteindelijk voor de implanon (een staafje dat in je arm wordt geplaatst). Ondanks dat dit ook een hormonale vorm van anticonceptie was, wilde ik het toch proberen. De kunstmatige hormonen worden hierbij geleidelijker afgegeven in het lichaam en dus is de kans kleiner op enorme pieken en dalen in je gemoedstoestand. Daarnaast leek een spiraal me maar niks, het idee alleen al dat je zo’n ding je baarmoeder in jast.. Blegh!

Ik moet zeggen dat ik toch best tevreden was met de implanon. Het zetten was echt geen probleem en het voordeel is dat het je ongeveer drie jaar lang beschermd bent tegen zwangerschappen. Nog een bijkomstigheid die ik toendertijd fijn vond: ik werd niet meer ongesteld. Na tweeëneenhalf jaar zonder problemen begon ik ineens toch weer te bloeden. Ik was bang dat ie niet meer zo goed werkte en koos ervoor om hem te laten verwijderen. Ik kon er toen voor kiezen om meteen een nieuwe te laten plaatsen, maar ik was eigenlijk wel benieuwd hoe ik me zou voelen zonder implanon. Ik had niet echt ergens last van, maar bij de pil merkte ik natuurlijk ook pas achteraf wat er was veranderd.

Ik heb toen een aantal maanden zonder anticonceptie gedaan en eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat ik me gewoon hetzelfde voelde. Super fijn, want dan was de keuze makkelijk gemaakt: ik ga weer voor de implanon en dan zit ik de komende drie jaar weer gebakken! Helaas ging dat net even anders dan verwacht.. Vanaf het moment dat ik mijn nieuwe implanon had laten plaatsen was ik vrijwel non stop ongesteld. Ik bloedde niet hevig en ik had gelukkig weinig andere menstruele klachten, maar ik kan je vertellen dat het geen pretje is om elke dag te bloeden. Ik ben na een tijd langsgeweest bij de huisarts en zij had me de pil meegegeven om er nog eens even bij te slikken. In sommige gevallen geeft dat een soort reset aan je lichaam (achteraf gezien vind ik het een beetje bizar dat ik al die hormonen mijn lichaam in heb gepropt). Ik weet eerlijk gezegd niet eens meer of ik de strip heb opgemaakt. Uiteindelijk heb ik het een jaar volgehouden met die nieuwe implanon, in de hoop dat mijn lichaam zou wennen en ik op z’n minst weer met een normale cyclus door het leven kon gaan. Dit gebeurde niet, dus moest ik weer op zoek naar iets nieuws..

Mijn heftige ervaring met de koperspiraal (niet hormonale anticonceptie)
Iets meer dan een jaar geleden kwam ik na lang zoeken (en vooral twijfelen) uit bij de koperspiraal. Ik wilde gewoon niet nog meer troep in mijn lichaam stoppen die mijn natuurlijke hormoonhuishouding zou verstoren. Je hebt ook wel andere niet hormonale middelen, maar die spraken me nóg minder aan. Ik dacht: als al die andere vrouwen ook gewoon een spiraal laten zetten, moet ik dat toch ook gewoon kunnen?!

Het laten zetten van het spiraaltje was even kut, het voelde voor mij als een korte scherpe pijn, maar het is gelukkig ook zo voorbij. De dag dat ik hem had laten zetten had ik enorme krampen, maar ik wist dat dat erbij kon horen. Eigenwijs als ik ben ging ik ondanks de pijn naar de supermarkt om boodschappen te doen en toen ik in de rij stond werd alles om me heen ineens wazig. Het voelde alsof ik gedissocieeërd was van mijn omgeving en ik dacht echt dat ik flauw ging vallen. Ik probeerde nog om het tegen te houden en gewoon mijn boodschappen af te rekenen, maar ik voelde dat dat niet ging lukken. Ik rende naar buiten en ging op de grond zitten om bij te komen.. Ik ben letterlijk nog nooit in mijn leven flauw gevallen of in de buurt gekomen ervan. Ik vond t best heftig dat dat nu dus ineens wel gebeurde. Gelukkig kon ik mijn vriend bellen, die kwam me meteen ophalen.

De eerste keer dat ik ongesteld werd na het zetten van mijn koperspiraal was echt verschrikkelijk. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel pijn gehad. Dat je menstruatie wat heviger kan worden was me wel bekend, maar dat het zo erg zou zijn had ik niet verwacht. Ik heb nooit heel veel last gehad van mijn menstruatie gehad. Ik had hoogstens last van rugpijn, dat was vervelend, maar niks vergeleken met de pijn die ik nu voelde. Ik weet niet hoe het voelt om weeën te hebben, maar het is het enige wat ik kan bedenken als ik deze pijn ergens mee moet vergelijken. Ik heb een redelijk hoge pijngrens, maar ik lag echt te jammeren, kreunen en grommen op bed. Ik moest letterlijk huilen van de pijn en ik werd er zelfs misselijk van. Dat heeft twee of drie dagen aangehouden en daarna werd het gelukkig wat minder.

De keren erna waren niet zó extreem, maar nog steeds had ik elke maand minstens twee dagen waarbij ik flinke kramp had waar ik soms wel van kon janken. Daarnaast verloor ik ook ontzettend veel bloed, iets waar ik normaal ook geen last van had. Ik gebruik een menstruatiecup en die stroomde soms na een uur al over. Ik moest hem ’s nachts zo’n zes keer vervangen. Ik lekte met die cup in alsnog door mijn wasbare maandverbandjes. Ook was ik soms wel meer dan 10 dagen ongesteld.. Kortom het was gewoon elke maand ellende! Meestal wordt er gezegd dat je lichaam na een half jaar wel gewend is aan een koperspiraal, maar na een half jaar was er bij mij vrij weinig veranderd. Ik had ook steeds vaker last van candida en ik kan je vertellen dat het zo onzettend frustrerend is als je elke maand rond je menstruatie last hebt van jeuk en droogheid. Ik werd er oprecht gek van. Uiteindelijk heb ik een kuur gekregen van de huisarts waarbij ik elke vijfde dag van mijn menstruatie een pil moest slikken. Ik heb nu nog één maand te gaan, maar sindsdien heb ik er gelukkig geen last meer van gehad!

De laatste maanden begon ik helaas ook andere klachten te krijgen zoals duizeligheid (ik gok doordat ik zoveel bloed verloor), maar ook een wazig zicht vol vlekjes (alsof je migraine hebt). Ik kon dan een paar dagen echt niet goed zien.. Ik was een keer buiten met iemand aan het praten terwijl ik tegenlicht had van de zon en ik kon gewoon de details van zijn gezicht niet zien omdat er een waas overheen hing van vlekken. Dat kan natuurlijk echt niet goed zijn, maar omdat ik niet iemand ben die snel moeilijk doet bij klachten heb ik het nog een paar maanden volgehouden ermee.

Natuurlijk speelde het ook mee dat ik gewoon niet wist wat ik anders voor anticonceptiemiddel moest gebruiken. Ik wilde echt niet terug naar hormonale anticonceptie en andere middelen lijken me gewoon niks vanwege onhandigheid en bekende bijwerkingen. En de kennis dat veel mannen condooms gewoon minder chill vinden was ook iets wat waar ik over na dacht (achteraf gezien denk ik: lekker boeien, het is mijn lichaam, wat stom dat ik daar überhaupt over nadenk! Maar op dat moment is dat toch iets wat meespeelde). Ik vind het ook minder fijn, maar heb het er wel voor over als ik dan verder klachtenloos door het leven kan.

Gelukkig heb ik uiteindelijk.. EINDELIJK naar mijn lichaam geluisterd en heb ik ook de koperspiraal laten verwijderen. (Dat viel overigens hartstikke mee, het was niks vergeleken met het zetten ervan!)

Ik ben momenteel voor de derde keer ongesteld sinds ik mijn spiraal eruit heb gehaald en ik heb bijna geen last meer van kramp en migraine-achtige verschijnselen. Mijn menstruatie duurt gewoon weer een week, waarvan 2-3 wat hevigere dagen zijn en ik wat meer bloed, maar verder draag ik niet eens mijn cup of maandverband. Wat een verademing!

Ik ben zo blij dat ik de keuze heb gemaakt om te stoppen met al die troep, blij dat ik eindelijk mijn gevoel heb gevolgd, dat ik me niet meer heb laten tegenhouden door twijfels of wat een ander daar van zou vinden. Natuurlijk ben ik wel eens bang dat ik nu een groter risico loop om zwanger te worden, maar het bevrijdende gevoel weegt voor mij veel zwaarder. Momenteel gebruik ik dus alleen af en toe condooms en daarnaast ben ik me aan het verdiepen in andere manieren va natuurlijke anticonceptie. Ik ben best wel nieuwsgierig naar bijvoorbeeld de ladycomp (ook al zijn daar veel negatieve verhalen over te vinden), maar ook in het bijhouden van mijn eigen maancyclus en vruchtbare dagen. Ik zou me heel graag dieper willen verbinden met mijn lichaam en luisteren naar de signalen gedurende mijn cyclus! Ik wilde hier eigenlijk in deze blog al dieper op ingaan, maar aangezien ik al best veel heb geschreven bewaar ik dat voor een volgende blog!

Een duik in het diepe: low ticket affiliate marketing


Twee weken geleden heb ik mijn vaste baan opgezegd om te gaan reizen. Ik heb de afgelopen jaren voldoende gespaard om een tijdje zonder baan rond te kunnen komen. Maar hoe zie ik dit leven voor me? Ik wil niet telkens, na een paar maanden reizen, terug moeten keren naar Nederland om opnieuw te sparen voor mijn volgende reis. Ik wil geen bijbaan waar ik helemaal geen passie voor heb en waarbij ik afhankelijk ben van een baas. Het allerliefste zou ik iets doen waar ik energie van krijg en waarbij ik tegelijkertijd niet locatie afhankelijk ben.. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?

Mijn werkveld
Ik ben afgestudeerd als autonoom beeldend kunstenaar, een beroep wat heel erg bij me past.. Ik kan er mijn speelsheid, vrijheid, nieuwsgierigheid en creativiteit in kwijt.. Maar in de eerste jaren na het afstuderen als kunstenaar is de kans minimaal dat je hier geld mee zult verdienen. Wie weet zal ik er nooit iets mee gaan verdienen en dat vind ik eigenlijk niet erg. Ik zie mijn tijd op de kunstacademie als een hele leerzame tijd, waarin ik vooral mijn eigen kijk op de wereld heb gevonden, en aangescherpt.

Ik zal in een andere blog dieper ingaan op dit deel van mijn leven. Maar wat ik bedoel te zeggen is: ik kan er niet van uit gaan dat ik een vast inkomen kan genereren via mijn eigen werkveld en ik weet ook niet of ik daar überhaupt behoefte aan heb op dit moment.
Ik wil dus proberen financiële onafhankelijkheid te creëren voor mezelf. Ik droom al erg lang van reizen en leven in een bus, iets wat nu werkelijkheid is geworden. Het is een levensstijl die relatief gezien goedkoper is dan het huren van een woning.. Maar dan moet je natuurlijk wel een vast inkomen hebben.

Een introductie in de wereld van affiliate marketing
Een aantal maanden geleden kreeg ik op Instagram een advertentie te zien waar iets in stond van; wil jij ook de vrijheid om overal ter wereld te kunnen werken, om te doen waar je gelukkig van word en tegelijkertijd geld te verdienen? Ik krijg wel vaker van dit soort advertenties, maar ineens dacht ik: ‘JA, DAT WIL IK! Waarom zou ik het niet gewoon proberen?’ Ik vulde een redelijk lang formulier in waarin verdiepende vragen stonden omtrent mijn motivatie en mijn ideale uitkomst, hoeveel ik bereid was erin te investeren qua tijd en geld enzovoorts. Na het invullen nam een meisje uit Nederland contact met me op en zo ben ik geïntroduceerd aan de wereld van affiliate marketing. Het enige ding was dat ik het allemaal nog niet helemaal vertrouwde en iets in me zei dat het niet helemaal goed voelde. Misschien was ik er nog niet klaar voor om die stap te zetten en niet bereid genoeg om te investeren..

In de maanden daarna ben ik me wel steeds meer gaan verdiepen in online werken. Ik ben me in gaan lezen over affiliate marketing. Via affiliate marketing kan je producten en diensten aanbieden, als een soort tussenpersoon, en daar krijg je dan commissie voor van het desbetreffende bedrijf omdat je hen hebt geholpen aan nieuwe klanten. Ik ben tijdens deze zoektocht via andere vanlifers terecht gekomen bij Jacko Meijaard. Hij heeft de affiliate marketing revolutie opgezet en is echt een grondlegger op het gebied van affiliate marketing. AMR is een online community waarop je middels video trainingen stap voor stap uitgelegd krijgt hoe je een passief inkomen kunt genereren. Heel kort gezegd helpt Jacko je met het opzetten van je website, legt uit hoe je online geld kunt verdienen en daarnaast heb je in de community super veel leden waar je ook weer van kunt leren. Het is een hele supportive en actieve groep van ervaren marketeers, waar je al je vragen kunt stellen.

Ik zie mezelf als redelijk atechnisch en ik heb echt nul verstand van marketing, maar van hen heb ik ontzettend veel geleerd. Eigenlijk wordt alles je voorgekauwd in die video’s wat voor mij als leek super fijn is, en ondertussen weet ik zelf hoe alles werkt. Als ik een keer iets ben vergeten of terug wil kijken kan dat, want je hebt onbeperkt toegang tot de trainingen! Daarnaast betaal je echt heel weinig om in de community terecht te komen, dus dat was voor mij het laatste zetje om er voor te gaan!

Nu is het voor mij heel erg belangrijk dat ik achter de producten sta die ik aanbied, ik wil transparant en oprecht naar anderen blijven. Er zijn genoeg mensen die websites maken en producten promoten waar ze helemaal geen affiniteit mee hebben, alleen maar om geld te verdienen. Daar ben ik niet echt een voorstander van, maar goed dan moet je dus wel accepteren dat je een stuk minder producten hebt waar je iets mee kunt verdienen.

Het voelt voor mij soms ook een beetje gek om me hiermee bezig te houden, voornamelijk omdat ik mezelf nooit echt heb gezien als een ondernemer en ik ben ook niet iemand die veel bezig is met haar laptop of telefoon. Ik heb pas sinds een maand internet op mijn telefoon, laat staan dat ik mezelf zie als een of andere digital nomad. Maar goed, waarom zou ik mezelf beperken alleen maar omdat ik mezelf niet zie als entrepreneur? Wat nou als het juist heel goed aansluit bij wat ik wil en waar ik in geloof?

Ik ben super blij dat ik de stap heb genomen en het vertrouwen erin had om er gewoon eens voor te gaan. Wat had ik nou eigenlijk echt te verliezen, een paar tientjes die ik ook zo tijdens een dagje terrassen of shoppen uit geef. Waarom durfde ik dan niet datzelfde geld te investeren in mijn eigen toekomst? Er zijn onbewust zoveel dingen die ons mensen tegenhouden om te gaan voor hetgeen we niet kennen. Het is zoveel makkelijker om te kiezen voor het vertrouwde. Maar ik wil me niet laten tegenhouden door angst of onzekerheid. In plaats van mezelf af te vragen waarom iets niet bij me past, of waarom het niet zou werken.. vraag ik mezelf liever af waarom wel!

Hoe vet is het als je jouw droombaan zelf kan creëren, en daarmee de tijd en ruimte hebt om alles te doen waar je gelukkig van word? Stel dat je geïnteresseerd bent, maar twijfelt of het iets voor jou is, dan zou ik zeggen start bij de affiliate marketing revolutie van Jacko, steek er tijd en moeite in, heb geduld en vertrouwen in jezelf, want het is echt mogelijk!!!

Mijn eerste keer reiki: de huiskamersessie


Ik zat er een tijdje terug over na te denken om een opleiding spirituele coaching gaan doen, maar hiervoor moet je eerst reiki coach worden. Ik ben sowieso al een tijdje geïnteresseerd in reiki, wat is het nou eigenlijk en wat zijn de voordelen ervan? Het enige wat ik over reiki weet (denk te weten) is dat je door middel van handoplegging (ook zonder aanraking) energie door kunt geven aan anderen en ze hiermee kan helen of beschermen.

Daarnaast is mijn nicht reiki master en business flow coach en van haar heb ik begrepen dat je ook op afstand reiki kunt geven. Ondanks dat ik al een tijdlang langs wil gaan bij haar voor een reiki behandeling en er graag meer over te weten wil komen, is het er nog niet van gekomen. Ik heb het gevoel dat veel mensen reiki zien als iets zweverigs of als kwakzalverij, en wanneer je je ermee bezig houdt je steeds verder verwijderd raakt van “de realiteit”. Tenminste dit is zo’n beetje hoe mijn ouders erover denken. Persoonlijk weet ik nog niet zo goed hoe ik over reiki denk. Ik zie mezelf als redelijk open-minded, maar ook ik heb vooroordelen. Door het daadwerkelijk zelf te ervaren hoop ik erachter te komen op wat voor manier reiki eventueel bij kan dragen aan mijn zoektocht.

Onlangs is een vriendin van me terechtgekomen bij een vrouw die reiki behandelingen geeft en dus heb ik deze week met drie vriendinnen een huiskamersessie gedaan bij haar. In deze blog zal ik kort wat vertellen over wat reiki precies is en daarna mijn ervaring tijdens mijn eerste reiki behandeling met jullie delen.


Wat is reiki?
Reiki is een ander woord voor universele levensenergie, en in het Japans is de letterlijke vertaling ‘kracht van de zon’. Reiki is een vorm van energieoverdracht. De helende energie werkt zowel op lichamelijk als op geestelijk, emotioneel en spiritueel niveau. In Nederland onderscheiden we drie verschillende graden in de stroom van deze universele energie, namelijk reiki 1, 2 en 3. In Japan hebben ze zelfs 6 graden waarin je je kunt ontwikkelen. Voor zover ik lees kun je na een reiki cursus jezelf en anderen de universele levensenergie geven, omdat je deze dan bezit. Wel moet je daarvoor jezelf en je eigen groei onderhouden.

Een mooie zin die ik tegenkwam over reiki: Reiki werkt als de zachte stroom van liefde die het natuurlijke vermogen van het lichaam activeert om zichzelf te genezen en in balans te brengen.


Waarvoor gebruik je reiki?
Reiki kun je inzetten om meer in contact te komen met je gevoel en intuïtie, emotionele blokkades op te heffen, jezelf te beschermen voor energieën van buitenaf, te groeien en helen. Sommige mensen hebben in hun dagelijks leven last van bepaalde belemmeringen, stress en disbalans.. Reiki kan hierin bijdragen aan het lichamelijke, emotionele en geestelijke welzijnsgevoel. Maar ik denk zelf dat het ook belangrijk is om je hele routine aan te passen, om bewust te worden van jezelf en bewust te willen groeien als mens, wanneer je wil dat zoiets als reiki optimaal werkt.

Wanneer je een reiki behandeling krijgt hoeft er geen diagnose te worden gesteld, de energie volgt zijn eigen weg en iedereen krijgt precies wat hij of zij nodig heeft. Reiki geven is even ontspannend als reiki ontvangen omdat de energie door de gever en de ontvanger stroomt. Er wordt namelijk niet met eigen energie gewerkt, maar met universele energie, waardoor je ook geen (eventuele negatieve) energie kunt overnemen van of doorgeven aan de ander. Door met reiki te werken wordt je zelfbewustzijn vergroot en daardoor je ontwikkeling en groei in gang gezet.


De huiskamersessie
Ik heb dus een aantal dagen geleden een reiki behandeling gehad tijdens een huiskamersessie bij een van mijn vriendinnen. We hadden al een beetje gehoord hoe de avond eruit zou zien via de vriendin die al twee keer eerder bij deze coach langs was geweest. We zouden de mogelijkheid hebben om een kaartje te trekken uit een tarotdeck of set engelenkaarten. Ik vind dat laatste altijd een beetje vaag klinken en het spreekt me in tegenstelling tot tarotkaarten niet echt aan. Maar in principe werkt het een beetje hetzelfde. Je trekt één of meerdere kaarten waarin wijsheden staan of een thema aan bod komt waar nu de aandacht op ligt voor jou. Vaak sluiten de kaarten die ik trek heel goed aan bij de situatie waar ik in zit, en stiekem denk ik dan ook dat dat geen toeval is.
Maar goed, ik wijk een beetje uit.. Het was 19.00 uur toen toen de spirituele coach, ik gok een vrouw van in de 40, bij ons aankwam. Ik geloof dat ze niet alleen sessies aan huis doet, maar ook in haar eigen praktijk aan huis. We hielpen haar om de behandeltafel naar boven te brengen, want die was vrij zwaar. De woonkamer werd gebruikt als gezamenlijke ruimte, waar we zouden starten en de extra kamer op de eerste verdieping werd “omgedoopt” tot reiki kamer.

We begonnen met een kopje thee en wat geklets. Een beetje zenuwachtig, maar vooral nieuwsgierig wachtten we af wat er zou gebeuren. De vrouw legde wat kaarten decks op tafel en vertelde heel kort wat je ermee kon doen. Normaal gesproken deed ze eerst een per persoon een reiki behandeling en zouden we erna kaarten trekken, maar omdat het anders heel erg laat zou worden zouden we het een beetje tegelijk gaan doen. Ze vertelde dat het goed was om de kaarten een tijdje beet te houden en te schudden, zodat je eigen energie erin zou komen. Hierna kon je een of meerdere kaarten pakken. Persoonlijk vond ik dat de vrouw wel iets meer de leiding had kunnen nemen vanaf het begin. Het voelde een beetje onwennig en het leek alsof we zelf maar moesten bepalen of uitvogelen wat er wanneer zou gebeuren. Daarnaast hadden twee vriendinnen sowieso nog geen ervaring met tarot, dus wat meer sturing was wel gepast vond ik. Aangezien ik altijd een beetje ongemakkelijk wordt van situaties waarin niemand actie onderneemt, besloot ik te beginnen met een deck wat me aansprak en legde een kaartje voor mezelf.
De kaart die ik trok was: Keuze


Wederom voelde ik me verbonden met de kaart. Het was misschien niet de leukste kaart, maar ik heb de laatste tijd ook best wat dingen aan mijn hoofd. Ik ben enorm veel aan het klussen en merk dat ik veel te weinig tijd voor mezelf vrij maak. Ik heb al een paar weken het gevoel dat ik best ver van mezelf verwijderd sta en dat ik in een routine zit waar ik graag uit wil komen. Ik denk dat iedereen dat soort periodes wel herkent en ik probeer de situatie gewoon te accepteren zoals ie is, omdat ik weet dat ik uiteindelijk wel weer in de juiste flow terecht kom. De kaart was voor mij een bevestiging dat ik mijn eigen behoeftes niet aan de kant moet zetten uit een soort verplichtingsgevoel om anderen te helpen.

Ik besloot om de kaart nog even voor me te houden en hem aan het eind van de avond te delen, omdat ik normaliter heel uitgesproken ben en meteen wil delen. Ik wil ook proberen om soms even mijn ervaringen en gedachten wat dichter bij mezelf te houden, zodat ze niet te snel hun waarde verliezen. Ik kan er dan altijd voor kiezen om ze in een later stadium te delen (als ik daar dan nog behoefte aan heb). Daarnaast was ik ook benieuwd of de spirituele coach misschien, zonder dat ik iets aan zou geven, een bepaald gevoel bij me zou krijgen tijdens de reiki sessie.


De reiki behandeling
Voordat ik aan de beurt was gingen twee vriendinnen me voor, de een vertelde dat ze een flinke druk op haar buik voelde toen de vrouw daar met haar handen overheen ging en dat de vrouw ook vroeg of ze vaak buikklachten had (wat ook klopt). De vrouw kreeg ook een soort zin door, waarin werd gevraagd of mijn vriendin buiten kwam spelen. Ze is blijkbaar ook bezig met een soort trance healing, waarbij ze soms dingen of zinnen doorkrijgt, hier ben ik dan wat sceptischer over maar goed ik was wel benieuwd of ze bij mij ook iets door zou krijgen. De vriendin die als tweede ging vertelde dat ze het gevoel had dat ze op andere plekken werd aangeraakt dan waar de vrouw met haar handen was op dat moment. De vrouw had gezegd dat ze wel wat minder streng voor zichzelf mocht zijn. Verder vonden ze het beiden gewoon erg ontspannend en voelden ze niet veel bijzonders.

(korte toevoeging: een van mijn vriendinnen stuurde me een berichtje na het lezen van m’n blog. Ze vertelde me dat ze de dag na de sessie super ontspannen was en dat ze ook op werk een stuk minder spanning voelde. Ze voelde zich positief en er hing een soort kalmte over haar heen. Ze had ook de stenen mee die ze die avond had gekregen. Ze weet niet zeker of het door de avond komt, door de stenen, of gewoon doordat ze even heel sterk geloofde in het nut ervan. Maar ze wilde het graag nog met me delen, en ik dus ook met jullie!)

Toen was ik aan de beurt.. Net zoals bij mijn vriendinnen vroeg de vrouw of er iets was wat ik van te voren wilde delen, of ik een bepaalde intentie had. Maar ik wilde de reiki behandeling gewoon ervaren zonder vooraf te vertellen wat er in mijn hoofd om ging. Ik zei haar dat ik wel iets in gedachten had, maar dat ik dat liever achteraf wilde delen. Ze leek even van haar a propos te zijn, omdat ze dat niet had verwacht, maar accepteerde het gelukkig wel. Ik was gewoon heel benieuwd wat ze bij mij zou opmerken of voelen, zonder dat ik haar de antwoorden zou geven.

Ze begon de behandeling met aura sprays, iets waarvan ik het gevoel heb dat zij daar wel echt in gelooft, maar wat waarschijnlijk gewoon een soort kruidenparfum is. Ze gebruikt ze om je te cleansen en de lijn sprays die ze nu mee had waren speciaal ontwikkeld voor hoog sensitieve personen (HSP). Het rook best lekker en ik kan me echt wel voorstellen dat het kan kalmeren, bijvoorbeeld als er kamille, lavendel of valeriaan of iets dergelijks in zit. Maar of het je aura reinigt, dat betwijfel ik een beetje haha. Maar goed, ik deed mijn best om de aroma’s zo goed mogelijk in me op te nemen.
Ook zette ze muziek aan, ik geloof op haar telefoon. De muziek klonk wat schel, maar heel erg stoorde het niet. Ze vervolgde met de handoplegging, waarbij ze begon bij mijn schouders, omdat het best intens kan zijn om meteen je handen op iemand hoofd te leggen. Het is natuurlijk best intiem wanneer een vreemd persoon je over je lichaamsdelen aait. Ze vervolgde haar weg vanaf het hoofd naar beneden. Toen ze naast me kwam staan en tegelijkertijd haar hand op mijn schouder en pols neerlegde voelde dat heel fijn. Ik ervaarde het alsof iemand (niet persé zij als persoon) me steunde en achter me stond. Het deed me denken aan de ayahuasca retraite waarbij we ook dit soort aanrakingsrituelen hadden gedaan. Het gevoel dat iemand je iets geeft, zonder iets terug te verwachten is voor mij heel waardevol. Erna vervolgde ze haar weg, waarbij ze eindigde bij de benen en voeten. Ze vertelde me dat ze hier vaak veel aandacht aan besteed omdat de energie via de benen je lichaam uit wordt gestuurd.

Ze vroeg me of ik iets wilde delen, dus ik vertelde haar over het gevoel van steun. Ze vroeg me welke rol ik toen had en gaf twee opties. Ik ben de tweede optie eerlijk gezegd alweer vergeten, maar het kwam erop neer dat ik toen in de rol van het kind zat. Ze zei daarnaast dat ze bij de ene kant van mijn lichaam kou voelde en bij de andere kant warmte en vroeg of ik wel eens klachten had aan één kant van mijn lichaam en of ik het herken dat de twee delen niet in balans zijn. Dat heb ik niet en herken ik ook niet persé. Ze vroeg of ik last had van mijn voet, maar ook dat had ik niet. Ik had het idee dat ze me niet echt kon peilen en ik begon maar een beetje het gesprek over de thema’s waar ik mee bezig ben tijdens mijn zoektocht naar heling en groei. Ik vond het een beetje een raar gesprek, het voelde alsof ze heel graag wilde overkomen alsof ze me kon doorgronden en dat ze heel graag wilde laten weten dat ze heel erg ervaren is op het gebied van spiritualiteit en groei en dat ik daar nog wel zou komen. Maar ik had persoonlijk eerder het idee dat ik haar wat voorzetjes gaf en ze daarop inspeelde. Ze vertelde me dat ik vanuit mijn hart moest doen en vanuit mijn gevoel (nadat ik had verteld dat ik soms ontzettend veel nadenk). Misschien komt het gewoon omdat ik niet echt een klik met haar voelde dat ik niet heel erg open stond voor wat ze zei. Ze gaf me het gevoel dat ik alles nog moest ontdekken en dat ik bezig ben met spiritualiteit voor de vorm, terwijl ik al jaren bezig ben met zelfgroei en ontdekken. Misschien was ik gewoon een beetje op mijn tenen getrapt hoor, dat kan ook. Maar toch voelde er iets gewoon niet helemaal chill. Ik voelde me ook echt een beetje raar na de avond, en in plaats van dat ze dichterbij me kon komen na de sessie merkte ik bij mezelf dat ik me juist meer af sloot. Gelukkig was ik gewoon lekker met m’n vriendinnen en konden we er even om lachen toen ik mijn ervaring deelde.


Hoe denk ik nu over reiki?
Ik geloof zeker wel dat er een universele levensenergie is die ons allemaal (mens en dier) op een bepaalde manier met elkaar verbind. Ik geloof ook dat we door middel van liefdevolle rituelen, reiki/ aanraking met intentie, ceremonies, spiritualiteit etc. kunnen helen op emotioneel, geestelijk en lichamelijk niveau aangezien al die dingen met elkaar in verbinding staan. Ik denk dat vooral het stukje bewustwording van jezelf ervoor kan zorgen dat je dichter bij je kern komt, en dat hoe dichter je bij jezelf komt je meer liefde en ruimte aan jezelf geeft op welke manier dan ook. Reiki op afstand is iets waar ik nog een beetje aan twijfel. Voor mij klinkt het logisch dat je met je handen warmte en energie uitstraalt naar een ander wanneer je dichtbij elkaar bent, maar hoe je met (in principe) alleen je gedachte een ander energie kan sturen blijft voor mij nog een beetje vaag. Dat wil niet zeggen dat ik er niet meer over zou willen leren. Want als ik nadenk over bijvoorbeeld manifesteren door positieve gedachtes en affirmaties de wereld in te roepen, dan kan ik zeggen dat ik daar tot op zekere hoogte ook in geloof. Dus wat is dan het verschil?

Ik zou nog steeds heel graag een reiki behandeling bij mijn nicht doen, aangezien ik het gevoel heb dat ik er dan heel anders in ga en een hele andere ervaring kan hebben. Ik ben me er van bewust dat ik misschien een beetje sceptisch ben nog in deze blog, maar dat komt ook echt door de ervaring die ik nu heb gehad. Ik geloof zeker wel in het nut van reiki voor sommige mensen, ik weet alleen nog steeds niet helemaal hoe dit voor mij zit. Wie weet zal ik me nooit helemaal kunnen overgeven en openstellen ervoor. Maar wanneer ik terugkom van mijn reis door europa (en hopelijk afrika) ga ik zeker nog een afspraak inplannen bij mijn nicht en dan zal ik ook weer delen hoe ik dat heb ervaren en wat ik heb geleerd. Ik heb namelijk nog een hoop vragen voor haar; hoe ze bij reiki terecht is gekomen en hoe ze zich daarin heeft ontwikkeld, of haar mening over reiki met de tijd is veranderd en hoe dat nou werkt; reiki op afstand. Maar daarover later meer!

Als je zelf ervaring hebt met reiki (behandelingen of coaching) en je wil graag meer met me delen dan zou ik dat super tof vinden, je kan een berichtje achterlaten onder deze blog of via de mail!

Online je reiki 1 & 2 graad behalen? Dan kun je deze cursus volgen!

Mijn ervaring met ayahuasca; de ceremonie

Als je meer wil lezen over de voorbereidende dag tijdens de retreat waarbij ik rituelen heb gedaan zoals een stille blote voeten wandeling, ecstatic dance, eye-gazing en ademwerk, kun je eventueel eerst mijn vorige artikel; Mijn ervaring met ayahuasca, alles over de retreat en de ceremonie! lezen. Hieronder gaat dat stuk namelijk verder. Als je alleen nieuwsgierig bent naar mijn ervaring met de ayahuasca ceremonie zelf, dan kun je ook gewoon hier beginnen!

Zaterdag

Het is zover! Ceremonie dag. Ik vind het best spannend. Ik ga bij mezelf na wat ik dan precies zo spannend is.. Het is niet zo dat ik bang ben voor wat er gaat gebeuren, maar waarvoor dan wel? Ik voel me licht nerveus en in mijn lichaam een beetje kriebelig en trillerig. Dat laatste kan ook komen omdat ik zo’n lege maag heb. We mogen deze ochtend maar één glas water of een kop thee drinken. Ik ben benieuwd of ik veel zal moeten overgeven of niet. Ik vind het op zich niet erg als dat het geval is, ik hoop alleen dat ik op dat moment ook kan denken; dit gaat weer voorbij.

Ik kijk stiekem ook al een beetje uit naar het moment dat mijn vriend me op komt halen. Ik heb zin om met hem te kroelen en gewoon in zijn aanwezigheid te zijn. Ik voel nog niet echt de behoefte om te laten weten hoe mijn weekend tot nu toe is (ik had gezegd dat ik misschien zou bellen). Ik heb het gevoel dat ik misschien wel moet huilen als ik hem zie, geen idee waarom. Misschien gewoon uit liefde.

Waar ik ook benieuwd naar ben is of ik alleen maar in mezelf op een matje zal liggen trippen, of dat ik ook helder genoeg zal zijn om naar buiten te gaan of om even te wandelen of schrijven.. Ik heb echt geen idee! Ik wil eigenlijk gewoon beginnen haha, dan ben ik van die zenuwen af. Ik vraag me af of ik het hierna nog een keer zal willen doen en of ik het anderen aan zou raden?! Ik denk dat ik op zich niet enorm veel te helen heb. Groeien en helen kan natuurlijk altijd, maar ik heb niet persé het gevoel dat ik het nodig heb om een goed leven te kunnen leiden of om gelukkig te zijn. Ik denk dat helen ook kan via ceremonies en rituelen zonder plantmedicijn.. En toch zit ik hier haha! De enige manier om erachter te komen op wat voor manier de ayahuasca me kan helpen groeien is door het te proberen.

Mijn intenties

Ik heb van te voren intenties gezet voor mezelf en het mooie is dat ze heel goed aansloten bij de twee kaarten die ik heb getrokken op de eerste dag. Ik heb ze met korte woorden of zinnen gekoppeld aan de kaarten.

Wild woman: Ik wil vrij zijn, speels zijn, overgave, avontuur, oerkracht, vrouwelijke energie, verbinding, dansen, lachen, extase, vuur.

The creator: Creativiteit laten stromen, mijn eigen vuur laten ontbranden zodat ik vanuit mijn eigen kracht kan werken en denken, mensen met elkaar verbinden, coachen vanuit mijn oprechte zijn.

Ik ben vrij, ik ben de maker van mijn eigen geluk. Ik heb de kracht om anderen te begeleiden. Misschien is dat mijn levenspad.

Zondag

Jeetje.. Wat een ervaring! Het was zo anders dan ik me had voorgesteld. We zijn ondertussen een dag verder, ik had gister tijdens en na de ceremonie echt geen behoefte aan het opschrijven van mijn gedachten. De ceremonie begon om 9.30, alle matrasjes lagen nog in de zaal en ik koos hetzelfde plekje als tijdens de ademsessie. Ik lag een beetje achterin met zicht op de buitenplaats. De ruimte had super veel ramen, waardoor je heel fijn naar een stukje aansluitende natuur kon kijken.

Éen voor één kregen we een glas met het ayahuasca mengsel, de begeleiders deelden het uit en wensten ons omstebeurt een mooie reis. We begonnen de ceremonie met het eren van de plant. We hielden het glas boven ons hoofd en bedankten moeder ayahuasca. Wanneer je er klaar voor was mocht je het brouwsel drinken. Ik rook aan mjjn glas.. Sommige mensen dronken het in één keer op, ik ben niet zo goed in het wegtikken van een glas, dus ik nam meerdere kleine slokjes. De smaak was anders dan ik had verwacht. Het smaakte naar een soort bitter-zure over de datum slootwater koffie. Maar als ik dacht aan koffie dan vond ik het wel te doen haha.

Tijdens de coming up van het eerste glas dacht ik: is dit het nou? Het voelde een beetje als een lichte LSD trip en dat was natuurlijk niet waarvoor ik was gekomen. Ik wilde juist dieper gaan. In mijn hoofd vroeg ik de ayahuasca om me mee te voeren, ik nodigde haar uit om me te laten zien waar ik nog werk te doen heb, welke dingen nog geheeld moeten worden. Ik zat enorm in mijn hoofd. Ik was er sowieso nog heel erg bij, voelde me best helder. Al voor de begeleiders langskwamen zat ik ongeduldig te wachten tot ze me mijn tweede glas aan zouden bieden.

Het drinken van mijn tweede glas was een stuk smeriger dan de eerste keer. Ik was natuurlijk wel al onder invloed en lichtjes aan het trippen, en om dan zo’n bitter zurig goedje naar binnen te moeten werken is best naar. Als ik eraan terugdenk krijg ik nog steeds een beetje de kriebels. Maar goed, ik wilde meer voelen van de medicijnplant, dus met enige tegenzin heb ik het tweede glas ook opgedronken. Ik ging weer liggen, deed mijn blinddoek om (om zoveel mogelijk in mezelf te geraken) en wachtte af wat er zou komen. Ik weet niet hoe lang het duurde, tijdsbesef heb je niet meer op dit moment, maar na een tijdje werd het gevoel wat ik al had steeds sterker. Wel kon ik nog steeds heel erg bij mijn eigen gedachten. Ik had verwacht dat ik in een soort achtbaan terecht zou komen en allerlei visioenen en visuals zou krijgen, maar dit was eigenlijk helemaal niet het geval. Ik zou niet willen zeggen dat ik controle had, of mijn reis kon sturen. Maar ik was er wel nog heel erg bij en was me erg bewust van mijn eigen gedachten. Het voelde niet overdonderend.. Iets wat ik in het begin een beetje jammer vond, maar uiteindelijk maar gewoon heb geaccepteerd.

De gedachten die door mijn hoofd gingen tijdens mijn reis waren allemaal super positief. Ik voelde zo ontzettend veel geluk en liefde. Het was soms zoveel blijdschap en energie dat ik niet wist waar ik het laten moest, ik had het gevoel dat het door mijn lichaam heen gierde en ik meer geluk ervaarde dan ik hebben kon. Ik merkte ook dat ik af en toe huilde, dan voelde ik ineens tranen, maar ik voelde daar helemaal geen emotie bij. Grappig wel, want de avond ervoor tijdens het ademwerk was het eerder andersom. De ayahuasca brengt je waar je heen moet, vertelt je wat je moet horen.. En ik bedacht me dat ik waarschijnlijk al genoeg heling heb gehad en dat mijn boodschap is dat ik niet op zoek hoef naar mijn levenspad, dat ik hem al bewandel. Alles zit al in me, ik ben waar ik moet zijn, ik ben vrij, ik heb een fijn leven en ik ben zelf ook gewoon een heel mooi en fijn mens. Dat klinkt misschien gek om over jezelf te denken, maar dat voelde ik echt.

Ik zag ook een soort beelden voor me waarin ik mezelf zag rijden in mijn net gekochte campertje, in een jaren 60 vibe met allerlei warme bruin-oranje kleuren. Aan het genieten van het leven, haren in de wind, rijdend langs de kust met mijn vriend. Alles waar ik van heb gedroomd ligt gewoon al binnen handbereik. Ik dacht voor de ceremonie ook al dat ik geen medicijnplanten nodig zou hebben om een goed leven te leiden, maar nu werd dat gevoel eigenlijk bevestigd. Natuurlijk kan je als mens altijd groeien, altijd meer leren.. Maar ik ben daarin al goed op weg en moet gewoon het pad blijven volgen waar ik op zit.

Het was echt mooi om te ervaren hoe de begeleiders ons aanvoelden en verzorgden. Ze kwamen regelmatig langs met salie, kwamen even bij je te zitten, om je te aaien of strelen. Het voelde alsof de begeleiders een moederrol hadden over de groep. Ze zorgden voor iedereen op een hele liefdevolle manier. Op een gegeven moment kwam een van de vrouwen bij me, ik had mijn blinddoek nog om, maar ik voelde ineens twee handen op mijn benen. Ze vroeg me of ze mijn voeten aan mocht raken, en nou ben ik niet de grootste voetenliefhebber (ik laat heel weinig mensen ook aan mijn voeten zitten haha), maar dit keer voelde het eigenlijk heel natuurlijk om ‘ja’ te zeggen. Ze heeft me zo lang tot in de puntjes gemasseerd en het was echt ontroerend voor me dat iemand die jou niet kent de volledige aandacht, zorg en liefde voor je heeft zonder er iets voor terug te verwachten. Ik heb toen ook even een traantje gelaten omdat het echt een mooi moment was.

Iets wat me ook super blij maakte was wanneer de begeleiders langsliepen en je elkaars blik even vond en ze zo ontzettend lief en puur lachten. De gezichten bleven telkens voor een tijdje bij me hangen, ik kan ze me nu nog voorhalen! Ik voelde een enorme verbondenheid en zusterschap in de hele ruimte. Soms deed ik mijn ogen open en dan zag ik andere mensen uit de groep verzorgd worden door begeleiders, en doordat iedereen wit/licht gekleed was zag het er echt uit als een ritueel waarbij boselven (veel vrouwen hadden lange witte gewaden aan, en op de achtergrond kon je door de ramen de natuur zien) liefkozend voor de mensen zorgden haha. Het was echt een prachtig tafereel, maar moeilijk uit te leggen als je het zelf niet hebt gezien.

De stenen die ik van thuis had meegenomen, ik heb ze bijna de hele reis bij me gehouden.

Soms zag ik mijn vrienden voorbijkomen in mijn gedachten, dat maakte me vrolijk. Ik heb ook heel veel aan mijn vriend gedacht, aan het moment dat ik hem weer ging zien en hem kon knuffelen. Ik had het gevoel dat mijn libido ook wat hoger was tijdens de reis, geen idee of meer mensen dat hebben ervaren.

Op het hoogtepunt van mijn trip dacht ik soms; ‘hoe kan ik ooit weer normaal nadenken’? Bijvoorbeeld het concept van binnen en buiten, daarvan dacht ik het bestaat eigenlijk helemaal niet. Het is ook maar iets wat wij mensen hebben verzonnen. Maar alles ís gewoon en ik bén gewoon. Dat is het enige wat echt is. Ik kon me niet voorstellen dat ik aan mijn vrienden uit kon leggen wat ik nu ervaarde, dacht en voelde. En hoe kon ik ooit weer normaal aan het werk gaan, hoe kon ik ooit weer functioneren in die andere (“de echte”) wereld? Soms moest ik huilen van geluk en dankbaarheid. Dankbaarheid voor deze reis, deze ervaring, mijn leven, mezelf.

Op een gegeven moment had ik ook af en toe wel zoiets van; nu is het wel genoeg hoor, ik weet het ondertussen wel. Alles is prima in mijn leven, opzich mag de reis nu wel voorbij zijn. Het is lastig om je echt voor te stellen als je het niet hebt ervaren, maar naast het feit dat het ontzettend positief was en gelukzalig, was het ook enorm zwaar en vermoeiend. Alles is zo enorm versterkt, heel veel meer dan met andere psychedelica. Je voelt je soms echt als een hulpeloze baby, de meeste mensen liggen in foetushouding op hun matrasje en ondertussen gebeurt er zoveel.. In je lichaam, in je hoofd, om je heen. Het voelde echt als een hele uitputtende trip.

Overgeven

Ik heb ook een moment gehad dat ik een beetje misselijk werd, niet super erg maar wel genoeg dat ik eigenlijk liever geen water wilde drinken omdat ik het gevoel had dat het erger zou worden. Ik heb het een tijdje tegengehouden, maar op een gegeven moment dacht ik wel; ik kan het beter gewoon laten gaan, zie het als een bevrijding. Van te voren had ik al gezegd dat ik het niet erg zou vinden om over te geven, maar als het dan zover is en je ligt met een hele groep mensen in een ruimte is het toch even iets waar je je overheen moet zetten. Toen ik eenmaal het bakje pakte en mijn haar in een knot had gedaan ging het eigenlijk als vanzelf. Ik kon het ook niet meer tegenhouden. Ik heb een paar flinke vlagen gehad en gelukkig was er meteen een begeleidster bij die me een schoon bakje gaf en me hielp met het afvegen van mijn mond. Het is gek.. je zou denken dat je je schaamt voor bijvoorbeeld de geluiden die je maakt tijdens het overgeven, maar eigenlijk kon het me helemaal niet schelen. Andersom vond ik het ook niet raar en vervelend als ik het bij anderen hoorde. Ik was echt heel blij dat ik me er letterlijk aan had overgegeven, want daarna was de misselijkheid meteen weg en kon ik weer terug naar mijn comfortabele reis. Ik heb uiteindelijk helemaal niet veel last gehad van mijn maag/darmen. Ik heb één keer geplast en dat was het. Dus het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je lichaam alles eruit gooit tijdens een ceremonie. Maar ik weet wel van anderen dat zij dit in andere reizen wel hebben gehad. Het scheelt denk ik een hoop als je op tijd je dieet aanpast, niet teveel eet van te voren en veel soep eet in plaats van vast voedsel. Sidenote; toen ik na de ceremonie moest plassen rook het echt heel erg naar het ayahuasca mengsel (ik kreeg meteen weer de rillingen haha) Erg lekker was het niet, maar natuurlijk wel logisch dat je lichaam dat weer uitscheidt en gelukkig was het de dag erna ook weer weg.

Kind van de aarde

Ik zat eigenlijk ook al heel lang met het idee in mijn hoofd om naar buiten te gaan. Ik wilde heel graag met mijn blote voeten het gras aanraken. Buiten zag het er prachtig uit, de zon scheen en het groen van de bomen was extra fel. Maar de moeite die het zou kosten om op te staan en een begeleider mee te vragen hield me lang tegen. Ik probeerde wel om mijn ogen open te houden en een beetje “helder” te worden zodat ik later meer motivatie had om te gaan. Maar dit proces duurde erg lang. Ik raakte vaak weer afgeleid en was uiteindelijk een beetje aan het meebewegen op de muziek terwijl ik lag.. Toen ik een van de begeleidsters heel zwierig zag dansen moest ik breed glimlachen. Ze keek me aan en ze vroeg heel lief of ik wilde dansen.. ‘Ja ik denk het wel’, was mijn antwoord. Ze hielp me omhoog en ik probeerde een beetje te dansen. Het voelde erg fijn, maar ik merkte ook al heel snel hoe instabiel ik was. Ik kon bijna niet op mijn benen blijven staan. Toen hebben we nog een eventjes hand in hand gedanst tot de muziek stopte. Ik dacht meteen; óke dit is mijn kans om naar buiten te gaan, ik sta nu toch al! Ik zei een beetje onzeker dat ik dacht dat ik naar buiten wilde (tijdens de reis wist ik echt niks zeker, je voelt je een beetje een klein kind wat overal om moet vragen en niet zeker weet wat wel of niet kan).

Hand in hand liepen we naar buiten. Ik voelde meteen de behoefte om gehurkt te gaan zitten, dichterbij de grond en het gras. Ik voelde met mijn handen aan het gras, woelde erdoorheen. De begeleidster die mee was gegaan zei: Fijn he! En ik wilde zoveel zeggen, maar het enige wat eruit kwam was: Ja, ik ben echt aan het genieten. Uiteindelijk ben ik ik denk wel een uur lang in de foetushouding in het gras gaan liggen. Ik voelde me zo verbonden met de aarde. Dat voel ik me sowieso al, maar het voelde nu echt alsof ik een kind van de aarde was. Ik ben uiteindelijk best lang buiten geweest en op een gegeven moment kwam de begeleidster die mee was gelopen ook weer langs om te checken of ik het niet te koud kreeg. Ik vond het wel fijn dat ze me gewoon mijn eigen gang liet gaan, er niet de hele tijd bij bleef. Ik heb buiten nog even een vlaag van misselijkheid gevoeld, dus toen ben ik even naar twee begeleidsters gelopen die buiten zaten om te vragen of ik dan mijn teiltje moest halen of dat het buiten kon. Ik had geen idee wat gepast was. Gelukkig mocht ik van hen lekker buiten in de bosjes overgeven als ik dat wilde. Uiteindelijk lukte het niet, ging de misselijkheid weer over. En eventjes daarnaa ben ik weer lekker naar binnen gegaan.

Ik heb binnen waarschijnlijk nog urenlang een zelfde soort reis gehad als voordat ik naar buiten ging, gewoon heel vrolijk, lacherig, positief, maar ook vermoeiend. Af en toe was ik heerlijk aan het meegenieten met de groep en de begeleiders. Een blik van iemand uit de groep, een lach van de begeleider.. het maakte me vrolijk! Ik was uiteindelijk wel echt heel erg moe, en toen de ceremonie afgerond werd mocht je blijven liggen of je kon wat gaan eten of douchen. Ik dacht zelf dat ik heel kort was blijven liggen, maar toen ik opstond zag ik dat ik nog maar met drie anderen over was. Ik heb een beetje soep en een rijstewafel geprobeerd te eten, maar ik kreeg het echt nog niet naar binnen. Ik werd er lichtjes misselijk van. Douchen heb ik ook niet meer gedaan.. Ik had best wel hoofdpijn na de intense dag en ik ben zo snel mogelijk in bed gaan liggen. Ik heb uiteindelijk midden in de nacht nog een mandarijntje gegeten en zo veel mogelijk water gedronken in de hoop dat ik in de ochtend weer wat frisser was.

De afsluiting

We begonnen zondagochtend met een eind sharing. Iedereen deelde weer hoe ie zich voelde, of wat ze hadden ervaren. Het hoefde niet, je mocht weer delen wat je wilde. Dit was erg emotioneel, er was heel veel liefde voor elkaar voelbaar en begrip en interesse naar elkaar. Ik denk dat veel mensen wel een traantje hebben gelaten. Uiteindelijk was iedereen uit de groep dankbaar en blij dat ze mee hadden gedaan. En ook ontzettend dankbaar voor de begeleiding die ons super fijn hebben opgevangen.
Erna mochten we (voor mij voor het eerst in bijna twee weken) heerlijk ontbijten. Er waren broodjes, lekker beleg, sapjes, fruit. Het voelde een beetje als de samensmelting van expeditie robinson haha. Ik kon uiteindelijk helemaal niet veel eten, en een paar korrels hagelslag voelde al als een grote bonk chocola in mijn mond. Maar het was wel echt fijn om weer wat in je maag te hebben.

Rond 10.30 namen we afscheid van elkaar. Iets wat in sommige gevallen best emotioneel was. Het is zo bijzonder om met een groep mensen die je niet kent zo’n reis te maken, zoiets te ervaren, met elkaar te delen. Met sommige mensen voelde ik echt een sterke band, ondanks dat ik niet eens zeker wist wat hun namen waren. Echt een fijn gevoel dat je liefde kunt voelen voor een “vreemde” alleen maar door iemands energie.
Rond een uur of 11.00 werd ik opgehaald door mijn vriend, iets waar ik heel blij mee was. Ik had echt geen zin gehad om drie uur lang onderweg te zijn met het openbaar vervoer.. Het voelde aan de ene kant heel spannend en gek om mijn vriend weer te zien. Van te voren was ik bang dat ik me anders zou voelen en we daardoor misschien verder uit elkaar zouden komen te staan ofzo. Maar eigenlijk was ik er al snel achter gekomen dat dit niet het geval was. Mijn vriend zei op de terugweg hetzelfde te hebben gedacht haha. Ik vond het super fijn om hem weer te zien en we waren denk ik allebei erg blij dat ik gewoon nog steeds mijn normale ik was. Ook vrienden van me hadden verwacht dat ik misschien anders zou zijn, misschien anders tegen dingen aan zou kijken, anders zou praten. Maar eigenlijk ben ik gewoon heel erg mezef, alleen met meer rust en vertrouwen in mijn reis.

Ik hoop dat iemand die dit leest er iets aan heeft, wie weet omdat je zelf een ceremonie gaat doen. Of je misschien ook ooit ayahuasca hebt gedaan en dingen herkent. En als je nog vragen hebt (over wat dan ook), dingen waar ik het niet over heb gehad, kun je altijd contact opnemen met me via een email! Ik beantwoord het met alle liefde!

De start van mijn leven in een camper; alle twijfels op een rijtje!


Ongeveer een maand geleden heb ik via marktplaats een camper gekocht, iets waar ik al jaren van droom, maar ook iets waarbij ik tegen een hoop dingen aan loop. Ik wil in dit artikel in gaan op mijn gevoelens, gedachtes en twijfels voor, tijdens en na het kopen van een camper. Ik heb namelijk al meerdere keren het gevoel gehad dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt en mijn camper misschien beter weer kon verkopen. Misschien dat iemand die dit leest het herkent, of wie weet denk je er zelf over na om een camper te kopen en ben je benieuwd naar andermans verhalen. Natuurlijk wil ik uiteindeijk super graag mijn mooiste en meest inspirerende verhalen delen, maar ik vind het ook belangrijk om de minder leuke kant van “vanlife” te laten zien.

De zoektocht naar mijn droom bus

Ik ben eigenlijk al jaren sporadisch op marktplaats aan het kijken naar busjes en campers. In eerste instantie wilde ik een busje kopen die al omgebouwd was, zodat ik er niet veel kluswerk aan zou hebben. Uiteindelijk veranderde dat naar het idee om toch wel mijn eigen camper te bouwen en ik heb meerdere schetsen en lijstjes gemaakt van alles wat er in die camperbus zou moeten komen te staan. Ik heb jaren nagedacht, gemanifesteerd, gevisualiseerd hoe mijn droombus eruit zou moeten zien, maar dat is zo anders wanneer het kopen ervan nog niet binnen handbereik ligt. Ik heb denk ik in 4-5 jaar 5000 euro weten te sparen met een bijbaantje in de bediening, een bedrag wat voor mij erg veel is.. Ten eerste omdat ik al jaren op mezelf woon en dus vaste lasten heb, maar ook omdat ik zo min mogelijk bij wilde lenen voor mijn studie (omdat je met een kunstopleiding niet zoveel zal verdienen dat je enorme studieschulden zomaar af kunt lossen). Het was zo gek om te beseffen dat ik nu eindelijk genoeg geld had om serieus op zoek te gaan naar een bus. Hoe dichter ik bij mijn doel kwam, hoe meer ik toch weer begon na te denken over het aanschaffen van een camper die al grotendeels ingericht is. Ik ben opzich best handig, maar ik ben absoluut geen pietje precies en daarnaast zou ik mezelf ook niet de meest geduldige persoon noemen dus misschien was het toch slimmer om the basics al te hebben en het dan verder in te richten naar mijn smaak.

Ik heb de hele zomer elke dag marktplaats afgestruind naar de perfecte bus, die ongeveer binnen mijn prijsbereik lag, waar niet te veel aan hoefde te gebeuren, een bus waarbij mijn gevoel meteen zou zijn; dit is hem! Ik kan je vertellen, dat is niet gebeurd haha. Ik heb zeker wel schattige retro busjes gezien die ik ontzettend leuk vind en waar ik verliefd op zou kunnen worden.. Maar dat waren ook de busjes met het meeste reparatiewerk, een hoop roest of er was bijvoorbeeld geen hefdak waardoor je kunt staan. Dat laatste was voor mij een van de belangrijkste dingen. Want als je van plan bent om full-time in je bus te gaan wonen, is staan echt geen overbodige luxe. Ik kwam er al snel achter dat ik misschien niet mijn droombus kant en klaar zou gaan vinden en dat ik een compromis moest gaan sluiten met mezelf; iets minder hoge eisen stellen. Dit komt mede doordat ik deze maand mijn woning moet verlaten. Ik huur tijdelijk een super fijn hoekhuis met een tuin, maar de straat waar ik in woon wordt binnenkort gesloopt. Dit leek me een mooi moment om meteen door te verhuizen naar mijn huis op wielen, maar dat wilde wel zeggen dat ik iets meer haast had met zoeken. Aan de ene kant fijn om een externe motivatie te hebben om er nu gewoon voor te gaan, ik had ten slotte het geld.. Aan de andere kant ook vervelend om haast te voelen bij iets waar je al zo lang zo geduldig op heb gewacht en waarvan je een specifiek beeld in je hoofd hebt.

Ik heb uiteindelijk twee oude fiat busjes bekeken, ze lagen binnen mijn prijsbereik, waren ruim en je kon er in staan. De eerste was zilver, niet echt mijn kleur, maar de inrichting leek op de foto’s heel erg warm en knus dus ik vond het ’t waard om te gaan kijken. Toen ik aankwam zag ik meteen dat ie van buiten nog minder mooi was dan ik dacht, er zat veel roest op en hij zag er gewoon echt een beetje krakkemikkig uit. Van binnen was het natuurlijk super fijn dat alles erin zat, en toen ik achter het stuur zat zag ik mezelf er wel in rijden.. Maar de inrichting was heel erg oudbollig en er was ook veel minder licht dan ik in eerste instantie dacht. Dat warme gevoel van de foto’s was niet wat ik ervaarde in het echt. Ik heb toen vrij snel laten weten dat ik het niet echt “voelde” en heb niet eens een proefritje gemaakt.

De tweede bus was hetzelfde model, alleen dan donkerblauw aan de buitenkant. Hierbij moest er nog veel gebeuren qua inrichting, maar de bus zelf zag er goed uit. Meteen toen ik een proefritje maakte schoot ik in de stress. Ik heb nog niet super lang mijn rijbewijs en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel een beetje een rij angst heb/had (echt handig als je een droom hebt om in een bus rond te rijden haha). Ik vond het voorheen bijvoorbeeld eng om in te voegen, ik raakte snel in paniek, was snel afgeleid/vond het moeilijk om alles tegelijk te doen. Ik denk dat dat deels komt omdat mijn moeder altijd al bang is geweest achter het stuur. Als je jarenlang meekrijgt dat rijden “eng is” ga je dat vanzelf een beetje overnemen.

Maar goed, ik maakte dus een proefrit en deze bus maakte een enorm kabaal. Hij was al erg oud, belastingvrij en daarnaast zat de motor aan de binnenkant (en doordat er ergens iets kapot was, werd het geluid niet gedempt). Als ik nog niet zenuwachtig en overprikkeld was, werd ik het wel van alle herrie. Op zo’n moment voel ik me zo onzeker achter het stuur en ondanks dat ik daar deels doorheen moet, wil ik het mezelf niet extra moeilijk maken door in zo’n oud herrie ding te gaan rijden. Toch heb ik niet meteen nee gezegd, ik voelde best wel een soort druk om hem te nemen omdat het wel echt een leuke bus was en voor een hele goede prijs (rond de 2500, dat zou betekenen dat ik enorm veel over had voor het klussen). In de auto op de terugweg voelde ik me echt ellendig omdat ik er niet uitkwam wat de juiste keuze was, natuurlijk zei dat al genoeg en eigenlijk wist ik al wel dat dit niet is hoe je je moet voelen als je je droom in werkelijkheid laat komen.

Na deze ervaring ben ik echt weer even aan het twijfelen geslagen over mijn liefde voor een oud busje. Kan ik niet veel beter een wat nieuwere kopen? Gewoon een bus die soepel rijdt, waarvan ik het schakelen ken, en bovenal eentje die lekker stil is.. De weken erna ben ik verder gaan zoeken en ik heb op meerdere busjes en campers gereageerd, maar helaas is er erg veel vraag naar dus degenen waar ik in geïnteresseerd was, waren enorm snel weg. Uiteindelijk kwam ik gebroken wit mitshubishi L300 campertje tegen. . Hij stond op een halfuur rijden van me vandaan en ik ben dat weekend nog gaan kijken.

Dromen kun je aanpassen

Qua inrichting zat alles erin, inclusief een badkamertje! De kleuren vond ik niet geweldig (grijs met geel), maar dat kan je natuurlijk aanpassen. Hij had een scheurtje in een van de ramen en de kilometerteller deed het niet meer, opzich geen ramp en er hoefden gelukkig geen belachelijk grote reparaties te gebeuren. Ook heel belangrijk: tijdens mijn proefrit scheet ik niet compleet in mijn broek.. voor mij een teken dat dit wel eens mijn campertje zou kunnen worden haha.

Het was zeker niet mijn droombus en als ik voorheen keek naar campers was dit niet het model wat ik zou hebben gekozen, en toch voelde het wel goed. Ik heb nog geprobeerd iets af te dingen op aanraden van mijn vriend (schouderklopje voor mezelf, want dit durf ik normaal echt niet), maar dit lukte helaas niet. Ach ik vond het eigenlijk wel best, maar ik zei dat ik er een nachtje over wilde slapen. De verkoper reageerde hierop met het verhaal dat er nog andere geïnteresseerden waren en hij dan misschien wel weg zou zijn. “ja zo gaat dat meestal toch” zei ik stoer terug, omdat ik me niet wilde laten pushen om een overhaaste beslissing te maken. In zo’n geval denk ik heus wel; shit ik hoop dat ie er dan nog is.. maar aan de andere kant denk ik dan ook weer; dan had het niet zo moeten zijn en daar kan ik mee leven.

Ik was in ieder geval best trots op mezelf en hoe ik me op had gesteld. Onderweg naar huis wist ik eigenlijk al wel dat ik het ging doen, ondanks dat het niet een camper was waar ik meteen verliefd op was. Ik denk dat het opzich wel mogelijk zou zijn geweest om een bus te vinden die dichterbij dat gevoel zou liggen, maar niet in de korte tijd die ik had om er een te vinden. Daarnaast is het ook oké om je dromen bij te stellen, ik dacht; als het niet mijn droombus is, maak ik er gewoon zelf mijn droombus van! Ondertussen vind ik mijn campertje super leuk, hij is een beetje knullig en juist dat spreekt me ook weer aan.

Hoe mijn camper eruit zag toen ik hem kocht!

Toen ik een week later mijn camper op ging halen, nam ik twee vrienden mee zodat één van mijn vrienden terug kon rijden in de auto en de ander naast me kon zitten. Ik had geen internet op mijn telefoon om te navigeren en de snelheidsmeter deed het niet, dus ik wilde echt dat iemand dat voor mij in de gaten kon houden. Daarnaast wist ik natuurlijk gewoon al dat ik een enorme schijtluis zou zijn tijdens mijn eerste echte “lange” rit erin. Het eerste obstakel stak al vrij snel de kop op, toen ik wilde betalen. Ik had er natuurlijk niet over nagedacht dat je zo’n groot bedrag niet zonder e-dentifier kan overmaken, en zoals je al raadt had ik er geen bij me. De twee vrienden die mee waren konden ook niet helpen en de verkoper heeft nog rondgevraagd bij de buren, maar ik zit bij triodos (een kleine duurzamere bank) dus heel weinig mensen hebben daar zo’n apparaatje van. Toen zijn we maar vrienden af gaan bellen of ze toevallig even 5000 euro konden overmaken naar die vent (vet lullig), gelukkig heb ik hele lieve vrienden en was het vrij snel geregeld.

Na een redelijk soepele ervaring met het overschrijven van de camper op mijn naam, kwamen we al snel bij het tweede obstakel, namelijk; het regelen van de verzekering!
Daar zaten we dan, op de parkeerplek van de jumbo in een campertje alle drie op zoek naar een verzekering voor mijn nieuwe voertuig. Ik had van te voren besloten gewoon bij anwb te gaan, maar ik had de camper best laat opgehaald en toen ik probeerde te bellen waren ze al dicht. Zo liepen we van het ene probleem tegen het andere aan, bij de een moest je 25 zijn (dat word ik deze maand, maar dat maakte niet uit), bij de ander mocht je niet in je camper wonen, dan was je weer niet genoeg dagen per jaar in het buitenland verzekerd en ga zo maar door! We hebben denk ik een half uur lang gezocht en niks lukte, ik was er een beetje klaar mee en besloot het thuis uit te gaan vogelen. Dat betekende dus wel; onverzekerd naar huis rijden.. Gelukkig ging alles goed en zijn we veilig thuisgekomen!

mijn enorm moeilijke blik onderweg terug haha


Parkeren en wetgeving

Dan komen we aan bij een ander lastig puntje als camper eigenaar in Nederland, namelijk legaal parkeren voor langer dan drie dagen. Ik wist wel dat je niet zomaar overal mag parkeren en gratis mag overnachten, maar ik dacht dat je hem wel binnen x aantal meter van je eigen huis mocht parkeren. Dit is dus niet het geval, je mag je camper in de meeste gemeentes maximaal drie dagen parkeren. In sommige gemeentes mag je je camper niet eens in je eigen voortuin zetten, omdat het alsnog het straatbeeld kan verstoren. En het is helaas ook niet zo dat je hem telkens een straat verderop kunt zetten. Ik heb er het een en ander over opgezocht en ik las dat je vaak eerst een waarschuwing krijgt en eventueel om uitstel kan vragen. Ik ben tot op heden dus aan het wachten tot ik die eerste waarschuwing op de deurmat krijg haha. Als dat gebeurt hoop ik uitstel aan te kunnen vragen omdat ik nog aan het klussen ben. In het begin voelde ik me hier een beetje onrustig bij, maar ondertussen heb ik het alweer losgelaten. Ik woon in een straat met allemaal jonge mensen die tijdelijk huren, dus de kans dat zij de gemeente bellen omdat mijn camper er al lang staat is heel klein.

Ik heb een aantal camper stallingen opgezocht, maar in mijn omgeving zijn er veel vol of ze zijn echt heel prijzig. Daarnaast is het ook belangrijk dat je camper met een speciaal slot af kunt sluiten, want anders vergoed je verzekering niet bij diefstal etc. En het verschilt natuurlijk per verzekering welke schade er wordt vergoed, dus dat is ook iets om op te letten!

Klussen met Fien; van de hak op de tak!

Ik heb nog twee weken voor ik mijn huis uit moet en ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben om in mijn camper te gaan wonen. Ik moet voor mijn gevoel nog een hoop uitvogelen, bijvoorbeeld hoe ik de gastank aansluit, hoe de gaspitjes werken, hoe de verwarming werkt, hoe ik warm water krijg. Het nadeel van een camper die door iemand anders is ingericht is dat je geen idee hebt hoe men de electra en leidingen heeft gelegd. Wat loopt naar waar, wat is waarop aangesloten? En waarschijnlijk zijn alle bovenstaande dingen op een zelfde soort manier te achterhalen en valt het allemaal wel mee qua hoeveelheid aan dingen die ik moet uitzoeken, maar dat voelt toch anders. De moed zakt me soms even in de schoenen, terwijl mijn rationele ik heus wel weet dat dit allemaal op te lossen is. Dan komt er ook nog bij dat ik ’t liefst alles heb opgeknapt voordat ik erin ga wonen. Momenteel heb ik nog best wat dingen op mijn to do list staan en wanneer ik door de bomen het bos niet meer zie, vind ik het lastig om überhaupt ergens aan te beginnen.


Ik probeer de klusjes één voor één te doen, stap voor stap. Maar ja, zo chaotisch als ik ben gaat het eerder zo; vandaag wil ik een wandje bouwen in de badkamer. Nog geen twee latjes verder ben ik bezig met de vloer in de ”woonkamer”, die moest ik namelijk ook nog afmaken. Ohja en dan kan ik net zo goed meteen de plinten opmeten en zagen als ik toch ook ander hout moet zagen.. Vervolgens sta ik in de schuur zonder meetlint, dus ik moet weer terug, wat waren de getallen ook alweer? Misschien kan ik ze toch beter even opschrijven. Telkens zaag ik ook net iets te groot (ik doe sowieso alles ongeveer, meten is bij mij alles behalve weten) dus dan moet ik weer terug en zo gaat dat dan nog even door. Aan het eind van de dag is alles weer een stapje verder, maar niks echt af waardoor ik de dag erna weer met een vol hoofd aan de slag ga.

badkamerwandjes van gerecycled hout


Ik heb ondertussen al aardig wat momenten emotioneel en gefrustreerd op de bank of in bed gelegen, omdat het allemaal zoveel lijkt en het maar niet op lijkt te schieten. Ik heb zelfs in het begin een keer gehuild omdat ik niet kon kiezen welke kleuren verf ik wilde gebruiken. Ik heb er meerdere keren sterk over nagedacht om mijn camper weer op marktplaats te zetten, want dan hoefde ik ook niet meer na te denken over alle moeilijkheden die er tot nu toe bij waren komen kijken (ik gooi het er maar op dat ik die week ongesteld was haha). Ondertussen had elk kastje een andere kleur en ik was het overzicht compleet kwijt. Misschien vond ik het vooral vervelend omdat ik normaal precies weet wat ik wil en, ook al zeg ik het zelf, echt wel gevoel voor kleur heb. Gelukkig heb ik een hele behulpzame en creatieve vriendin en zij kwam me helpen. We zijn samen naar de bouwmarkt gegaan en hebben met allerlei kleurwaaiers verspreid over de grond gezeten tot we de juiste kleuren hadden gevonden. De inrichting is nog niet af, maar ik ben nu al zoveel gelukkiger met het resultaat!

Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen over mijn onhandigheden (verven zonder af te plakken, de latjes voor de vloer ondersteboven plaatsen, planken verkeerd zagen etc.) maar ik denk dat ik ondertussen wel een beeld heb schetst van alles waar ik tot nu toe tegen aan ben gelopen. Laten we het er maar op houden dat het een hele verstandige keuze was om niet zelf een bus om te bouwen tot camper!

Ondanks veel moeilijkheden heb ik wel het gevoel dat dit een juiste keuze was, uiteindelijk komt het sowieso wel goed ook al zie ik nu nog niet voor me hoe alles eruit zal gaan zien. Ik probeer gewoon niet te veel druk op mezelf te leggen om elk vrij moment aan mijn camper te werken. Het liefst ga ik gewoon nu al op reis, maar ik moet echt nog even geduld hebben. Ik wordt dus een beetje gedwongen om het uit te vogelen en om erop te vertrouwen dat het allemaal gaat lukken. Soms is dat misschien ook wel goed!

Mijn ervaring met ayahuasca; alles over de retreat!

Een week geleden heb ik voor het eerst mee gedaan aan een ayahuasca ceremonie. In dit artikel vertel ik je meer over de voorbereidende dag tijdens de retreat en over de ceremonie zelf. Ik heb vanaf het moment dat ik vertrok in mijn notitieboekje geschreven wat ik dacht, voelde en ervaarde. Ik zal dit met je delen en waar nodig nog wat aanvullingen doen. Ik hoop dat je het leuk vindt om te lezen en er misschien wel iets aan hebt. Ik kan je in ieder geval alvast vertellen.. Het was zó anders dan ik had verwacht, maar ook echt heel erg mooi, intens, vermoeiend, liefdevol en ontroerend!

Foto die ik heb gemaakt op de ochtend van de ceremonie

Donderdag

Daar gaan we dan! Ik heb afscheid genomen van mijn vriend, die nog even mee was gelopen naar het station, en stap de trein in. Ik voel me goed, heb er zin in! Eenmaal aangekomen bij het eerste overstap station , zoek ik een plekje in de trein. Het is ontzettend druk, dus ik eindig in de ruimte naast de coupés. Na even wachten blijkt al snel dat de trein niet kan vertrekken, op de borden staat dat we uit moeten stappen. In afwachting van meer informatie bleef ik nog even zitten. Uiteindelijk wordt er omgeroepen dat er een landelijke netwerk storing is waardoor geen enkele trein in Nederland kan rijden. Gelukkig blijft mijn stemming goed, hoe lang zou zoiets duren? Vast niet langer dan een uur! Ik wacht rustig af, het komt sowieso wel goed..

Uiteindelijk heb ik meer dan drieënhalf uur gewacht, als het niet langer is. Rond 21.00 kwam er eindelijk weer iets op de vertrekborden te staan en met goede hoop verzamelde iedereen zich weer bij de trein. Ik dacht even dat het niet meer zou gaan lukken, dat mijn vriend me op zou moeten komen halen. Ik voel me meteen weer vrolijk en heb kriebels in mijn buik. Ik heb zin om de groep te ontmoeten, en ook om te eten haha. Ik moet me natuurlijk nog steeds aan een vrij streng dieet houden, dus ik heb op het station alleen wat fruit en crackers gegeten. Het idee van een warme kom soep bij aankomst klinkt dus niet verkeerd. Vanochtend voelde ik me ook helemaal niet lekker, waarschijnlijk omdat ik veel te weinig had gegeten de afgelopen dagen. Gelukkig klaarde ik in de middag weer op, maar ik wilde sowieso voorkomen dat dit weer zou gebeuren.

Vrijdag

Jeetje.. Het is ondertussen een dag geleden dat ik heb geschreven, en wat een dag was het ook! Nadat ik eindelijk in de trein was gestapt en we vertrokken was het feest al snel weer afgelopen. Er werd omgeroepen dat we het volgende station niet in mochten omdat ie vol was. Het treinverkeer in heel Nederland was natuurlijk op hetzelfde moment weer op gang gekomen en nu was er dus te weinig plek voor de hoeveelheid treinen die er waren. We werden er op een tussenhalte uitgezet en wisten niet hoe lang we hier zouden moeten wachten. De trein waar we in zaten zou teruggaan naar het vertrekpunt. Op dit moment had ik dus twee keuzes, of ’s avonds laat op een random station wachten en geen idee of ik mijn bestemming nog wel zou bereiken.. Of ik keerde terug naar huis om het heel vroeg in de ochtend weer te proberen. Ik koos voor het laatste. Eenmaal thuis (na 5 uur onderweg te zijn geweest) was het na zo’n vermoeiende dag stiekem best fijn om gewoon weer bij mijn vriend in bed te kunnen kruipen. Ik moest vanochtend wel ontzettend vroeg op (rond 5 uur) om op tijd bij de retreat te kunnen zijn. Dit keer ging het over het algemeen gelukkig wel goed en om 9.30 kwam ik eindelijk aan bij de accommodatie waar het weekend zou plaatsvinden. Gelukkig maar! Ik dacht toch echt even: probeert het universum me nu te vertellen dat ik niet moet gaan? Het leek alsof alles me even heel erg moeilijk werd gemaakt. Maar ik ben blij dat ik er redelijk positief onder kon blijven. Na even zoeken vond ik de ruimte waar we zouden verblijven. Ik was net op tijd dus ik had vrijwel geen tijd om mijn spullen uit te pakken en te settelen, want we begonnen meteen met de eerste activiteit.

De openingscirkel

We zitten met zijn allen in een kring en er liggen rond een altaartje verschillende decks met kaarten. Er is een praatstok die rond gaat en iedereen deelt omstebeurt iets over zichzelf, het mag alles zijn wat in je opkomt. Veel mensen vertellen hoe ze zich voelen, sommigen vinden het spannend, anderen zijn kalm, ik heb het gevoel dat ik zoveel wil zeggen en ga echt van de hak op de tak wanneer ik de stok in mijn handen krijg. Ik voel me nog zo gehaast. Meteen na zo’n lange reis (en na de heftige dag ervoor) in een groep plaatsnemen waarvan je niemand nog hebt gezien of gesproken is best intens. Gelukkig weet ik ook dat het niet uitmaakt wat ik zeg, iedereen accepteert elkaar en elkaars gevoel. We zijn hier met elkaar en voor elkaar en dat voel je aan alles. Ook vertel ik wat ik voel bij de sharings van de groep, namelijk dat ik meteen de behoefte voel om anderen op hun gemak te stellen. Om ervoor te zorgen dat iedereen zich goed voelt, thuis voelt. En dat dit misschien een leerpunt van me is, dat ik niet altijd maar voor anderen hoef te zorgen.

De wandeling

We hebben een uur lang door de natuur gewandeld, ik op blote voeten, al hoefde dit niet persé. De wandeling was grotendeels in stilte en ondanks dat we in een grote rij liepen was het wel de bedoeling dat we ruimte tussen elkaar lieten om niet teveel in elkaars energieveld te lopen. In het begin was mijn aandacht op de omgeving gericht; op de geuren, de sensaties (hoe het lopen op de verschillende ondergronden voelde). Na een tijdje te hebben gelopen stopten de mensen voor mij ineens. Ze waren de rest van de groep verloren. (Iets wat ik alleen maar leuk vind, laat mij maar lekker verdwalen en mijn eigen pad vinden). Maar goed we wachtten gezamenlijk even op een van de begeleiders die achteraan liep en hij begeleide ons weer de juiste kant op. Ik merk dat ik het in die situaties heel lastig vind om niet lekker te gaan kletsen. Ik hou ervan om sociaal te zijn, mensen te leren kennen, te kunnen lachen. Best moeilijk dus zo’n stille wandeling haha.

Hoe langer we liepen hoe meer ik in mijn hoofd ging zitten. Dingen zoals verveling, vermoeidheid en honger passeerden de revue. En daarnaast was het idee van lekker aarden op mijn blote voeten veranderd in een soort mieren ontwijk-parcours.. Op sommige stukken moesten we door de mierennesten en bij elke stap zaten er weer 10 nieuwe aan mijn broekspijpen gekleefd. Soms beten ze me en ik ging van een rustgevende wandeling naar een soort zenuwachtig snelwandelen terwijl ik ondertussen de mieren van me af probeerde te vegen. Gelukkig kwamen we op een gegeven moment weer op een fijner pad en kon ik de rust weer wat meer terugvinden.

Ecstatic Dance

Meteen vanuit de wandeling konden we doorlopen naar de ruimte waar we de dag begonnen waren. We begonnen dit ritueel door met zijn allen in een cirkel elkaars handen vast te houden en in een draaiende beweging te dansen op de muziek. Ik werd hier echt heel vrolijk van. Ik had de hele dag al kriebelige energie in mijn lijf en dat kon er nu eindelijk uit. Ik keek hier eerder al naar uit, ik voel me er thuis in (meer dan in het stille wandelen haha). Ik ben iemand die graag energie geeft en deelt, ik wil kunnen lachen en verbinden met elkaar. Ik weet tegelijkertijd wel dat het niet altijd nodig is om te spreken, om te delen wat je denkt of voelt. Soms is het goed om even wat meer bij jezelf te blijven, dat is iets wat ik nog meer kan leren.. We hebben snel en vrolijk gedanst, maar ook langzaam en flowend. We dansten met elkaar, soms in duo’s en dan weer alleen. Toch ook best spannend allemaal, dansen met vreemde mensen kan best kwetsbaar en confronterend zijn. Helemaal als je tweetallen moet vormen en intiem moet dansen met de ander, elkaar in de ogen moet aankijken, elkaar echt kunt zien en bekijken zonder verder te praten.

Na het dansen deden we een ritueel waarbij we onszelf en elkaar energetisch reinigden. Dat klinkt misschien zweverig, maar het was echt heel erg mooi en fijn om te mogen doen en te ontvangen. We begonnen met het liefkozen van onszelf, dit deed je door jezelf te aaien, strelen. Zachtjes met je handen langs je voeten, naar je benen, over je buik en borst, door naar je armen en handen en uiteindelijk je gezicht. De volgorde maakte niet persé uit, het ging er meer om dat je elk deeltje van je lichaam de aandacht gaf. Alleen dit gedeelte vond ik al ontzettend ontroerend, ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Wanneer neem je nou zo liefdevol de tijd en streel je jezelf zo liefkozend? Hierna was het de bedoeling dat we dit met iemand uit de groep zouden doen. Ik was samen met een andere vrouw en zij mocht als eerste ontvangen. Ze voerde het ritueel uit bij zichzelf en tegelijkertijd streelde ik haar ook zachtjes. Het is echt mooi hoe fijn het is om helemaal in dienst te staan van de ander, om oprecht te willen helpen met het cleansen en liefkozen, om er voor de ander te zijn. Nadat de muziek afliep draaide ze zich om en gaven we elkaar een knuffel, ze had tranen in haar ogen. Nu was het tijd om de rollen om te draaien. Het was fijn om het gewoon helemaal toe te laten dat iemand zo voor je zorgt. Ik had het gevoel dat ik voor de volle honderd procent mocht zijn, voelen, denken wat ik wilde. Dat mijn emoties, wat ze ook waren, welkom waren. Ook ik kreeg tranen in mijn ogen en na afloop knuffelden we elkaar weer. Hoe bijzonder dat je zoiets moois met een vreemde kunt delen!

Eye-gazing

Voor degenen die zichzelf afvragen wat eye-gazing is; het is een soort ritueel waarbij je een ander voor een bepaalde tijd in de ogen aankijkt. Dat klinkt nog niet heel erg speciaal, maar wat het bijzondere eraan is, is dat je een hele open en oprechte verbinding met de ander aangaat. Iedereen ervaart eye-gazing op zijn of haar eigen manier, maar vaak komen er wel bepaalde emoties los. Je kunt het zien alsof je ziel zich met de ziel van de ander verbindt. Het kan een heel krachtig en intiem moment zijn en het wekt wederzijds vertrouwen op. Allemaal hele belangrijke dingen dus wanneer je met een groep mensen zo’n bijzonder weekend tegemoet gaat.

We stonden in twee kringen, je had een buitenste kring en een binnenste kring (waar ik in stond). Terwijl er muziek op stond keken we de persoon voor ons aan voor een aantal minuten, tot er werd gezegd dat de buitenste rij door moest schuiven. Het is heel interessant, want bij sommige mensen voelde ik meteen een hele sterke verbinding, werd ik emotioneel en voelde ik ontroering en liefde (ondanks dat de persoon voor me in principe een vreemde was), en bij anderen voelde ik een hele gesloten energie, hard en ietwat ongemakkelijk ook. Maar beiden is oké, je kunt nooit met iedereen matchen qua energie.

afsluiting ochtend

Met een einddans waarbij ik zowel verdriet als vreugde voelde, sloten we dit deel van de dag af. Alle onderdelen waren best wel spannend, het gebeurt niet elke dag dat je zulke intieme momenten met vreemden deelt. Maar met vertrouwen in het proces en door je gewoon over te geven aan alles wat voorbijkomt, merk je dat het eigenlijk allemaal zo moeilijk nog niet is. Het is jammer dat we tegenwoordig zo vervreemd zijn van échte verbinding en interesse in de ander. We leven zo langs elkaar heen, terwijl het prachtig is om dit soort momenten met elkaar te delen.

Bij dit alles denk ik trouwens wel veel aan mijn vriend, en dat ik dit soort rituelen en momenten ook wel met hem zou willen delen. Ik ben benieuwd wat dit kan doen met de manier waarop je elkaar ziet, wat je voor elkaar voelt. Ook ben ik super benieuwd naar een tantra workshop als hij daar voor open staat, daar moet ik binnenkort maar eens naar vragen haha!

Er was in de middag nog een vrijwillige Yin Yoga les, waar ik ook aan heb meegedaan. Een van de begeleidsters gaf een uur lang les en het was een van de fijnste lessen die ik tot nu toe heb gehad. Ik had best wel spierpijn en last van mijn rug, maar na de les was dat grotendeels weggetrokken. Weer even een reminder aan mezelf dat ik dit wel vaker mag doen.. Na de yoga hadden we even tijd voor onszelf, eindelijk tijd om mijn spullen uit te pakken!

ademwerk

Er stonden teiltjes en tissues klaar, waardoor ik me toch even afvroeg hoe heftig dit ging worden. Er werd ook naar gevraagd, maar de begeleiding zei dat die teiltjes vrijwel nooit worden gebruikt en dat ze er vooral voor de zekerheid stonden. Er werd gezegd dat het makkelijker is om wat dieper in jezelf te gaan als je een blinddoek om zou doen, dus dit heb ik gedaan.

Het ademalen gebeurde alleen door je mond, in een circulaire beweging (zonder pauzes doorademen), met de focus op de inademing en het ademen vanuit je buik. Ik heb wel een aantal keer een korte wim hof ademhalingsmethode gedaan van ongeveer 10 minuten, maar dit zouden we ongeveer een uur gaan doen. Wanneer je op deze snelle en heftige manier ademt kan je lichaam gaan tintelen, je kunt verstijven/verkrampen (stuiptrekkingen krijgen), je kunt je armen of benen niet meer voelen, maar er kan ook bijvoorbeeld ook een enorme emotionele ontlading vrijkomen. Gelukkig herkende ik wel veel van de lichamelijke sensaties die bij het ademwerk komen kijken en vond ik dit niet spannend. Ik kon me heel makkelijk overgeven en wilde eigenlijk nog wel een intensere ervaring.

In het begin dacht ik nog wel; hoe ga ik dit ooit een uur volhouden, maar uiteindelijk kom je in een ritme terecht en gaat het bijna als vanzelf. Ook dacht ik dat ik het heel storend zou vinden als mensen om me een heel heftig zouden reageren, maar ik kwam er al snel achter dat het juist heel prettig is om je mee te laten voeren op de energie van de groep. Ik heb het als erg fijn ervaren dat er zoveel mensen om me heen heftige emotionele ontladingen hadden, want daardoor kon ik me ook helemaal laten gaan. Ik merkte dat een soort jammerend, droog huilen (geen idee hoe ik het anders moet noemen) me goed deed. Het voelde bevrijdend en dus deed ik het af en toe. Op de momenten dat dit gebeurde kwamen er begeleiders langs om je te ondersteunen, te laten weten dat ze er waren en je aan te moedigen om het allemaal te laten gaan. En ook voelde het als natuurlijk om mijn lichaam te laten schudden, ik maakte bewegingen waarbij je normaal misschien zou denken; hier voel ik me ongemakkelijk bij. Maar dit had ik helemaal niet. Sowieso was ik niet degene met de meest intense en luidruchtige ervaring, misschien hielp dat ook mee haha. Soms had ik niet eens meer door dat ik nog bezig was met de oefening, dan werd ik ineens weer bewust van mezelf en het feit dat ik eigenlijk helemaal niet meer ademhaalde. Het voelt een beetje alsof je in slaap sukkelt, of ligt te dromen. Ik heb toen ook heel kort het gevoel gehad dat er visuals opkwamen, maar eigenlijk kan ik me erna niet veel meer herinneren. Volgens mij ben ik uiteindelijk best lang en diep in slaap gevallen.

Toen ik weer wakker werd had ik het koud, ik had veel gezweet en dat koelde nu enorm af. Tegelijkertijd was m’n gezicht aan het gloeien. Ik heb nog best wel een tijdje wazig gezien en voelde me heel rozig. a 5 a 10 minuutjes was ik ineens heel praterig en energiek, alsof ik in een soort after rush /piekmomentje zat. Na wat soep en een heerlijke douche ben ik lekker vroeg gaan slapen. Ik was deze ochtend zo vroeg opgestaan en het was al met al echt wel een heftige dag. Super spannend wel dat morgen DE dag is. De dag waarop ik voor het eerst ayahuasca ga doen..

Aangezien dit stuk al vrij langdradig is heb ik het opgesplitst in tweeën, je kunt verder lezen over mijn ervaring met ayahuasca en de ceremonie in het volgende artikel!

De voorbereiding op mijn eerste ayahuasca ceremonie


Over vier weken zal ik mee doen aan mijn eerste ayahuasca ceremonie en ik wil jullie graag meenemen tijdens dit avontuur. In deze blog vertel ik eerst even kort wat ayahuasca is, waarom ik mee wil doen aan een ceremonie en hoe ik me erop voorbereid. Ik weet dat ik het zelf heel erg tof zou vinden om andermans ervaringen met het plantmedicijn te lezen en meer te leren over alles wat er bij komt kijken. Ik hoop dat ik, door er open over te schrijven, anderen kan informeren en misschien het taboe erop wat minder groot kan maken.

Wat is ayahuasca nou eigenlijk?
Ayahuasca is een plantmedicijn in de vorm van een drank bestaande uit twee ingrediënten, namelijk de liaan Banisteriopsis caapi en de bladeren van de Chacruna (of andere planten met dezelfde werkzame stoffen). Diverse inheemse stammen gebruiken de plant tijdens religieuze- en genezing ceremonies. Ayahuasca staat erom bekend een reinigende werking te hebben, zowel op fysiek als mentaal niveau. Het wordt ook wel ‘La Purga’ genoemd, wat zuivering betekent.

Na het drinken van de ayahuasca zul je psychedelische effecten ervaren (dit komt door de combinatie DMT en MAO-remmers), maar de voornaamste reden voor mensen om mee te doen aan dit soort ceremonies is het bereiken van de diepere lagen van je gevoelsleven en je onderbewustzijn. Sommige mensen zijn op zoek naar heling, anderen naar verdieping. Het plantmedicijn kan bijdragen aan het richten van de aandacht op onopgeloste emoties, je relatie met jezelf en anderen, het doorbreken van oude gedachten en patronen en het verbreden van je bewustzijn.

Ayahuasca wordt steeds bekender in de westerse wereld, maar er ligt nog zeker wel een taboe op het gebruik ervan. Het is nog niet legaal, maar wordt wel veel ingezet tijdens sessies, retraites en ceremonies, begeleid door proffesionele hulpverleners. Begeleiders van een ayahuasca ceremonie zijn dus niet altijd sjamanen en je hoeft er ook niet persé voor naar het buitenland.

Waarom ik mee wil doen aan een ayahuasca retraite
Ik wil al heel lang mee doen aan een ayahuasca ceremonie, maar eigenlijk heb ik nu pas echt het gevoel dat het de juiste tijd ervoor is. Ook heb ik me best lang laten tegen houden door de kosten van een retraite, de prijs ligt namelijk tussen de drie a vierhonderd euro. Maar ik ben ondertussen op een punt gekomen waarvan ik denk ‘ik mag dit mezelf gunnen’. Hoe vaak geef ik wel geen geld uit aan dingen zoals kleding, of dagen op het terras. Als ik er dan geen moeite mee heb, waarom dan nu ineens wel? Ik heb onlangs deelgenomen aan een vrouwencirkel en toen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik dit soort mooie ervaringen wel wat meer aan mezelf cadeau mag doen. Tijdens die vrouwencirkel had ik zo’n sterk gevoel dat dit een omgeving is waarin ik me zo thuis voel, alles leek te kloppen. En net zoals die vrouwendag een mooie herinnering was aan mijn eigen kracht en mijn levenspad, zo geloof ik ook dat de ayahuasca me meer inzichten kan geven over mezelf en mijn levensdoelen.

De kaart die ik trok bij de vrouwencirkel, waar ik me enorm mee verbonden voelde!

In eerste instantie is mijn intentie niet persé om onopgeloste emoties te verwerken of te helen. Maar ik ben wel al een redelijk lange periode bezig met groei en zelfontwikkeling, wat zich kan uiten op heel veel verschillende manieren. Iets wat ik bijvoorbeeld veel doe is schrijven over mijn gevoelens, verlangens, mijn gedragingen en over de patronen die ik vanuit mijn jeugd heb aangeleerd en hoe ik deze kan doorbreken. Ik analyseer deze dingen om dichter bij mijn eigen zijn te komen, meer over mezelf te leren en daarmee ook dichter bij een ander. Elk mens heeft meerder lagen om zichzelf heen gebouwd, die lagen ontstaan van kleins af aan door allerlei ervaringen en omstandigheden. Ieder mens heeft een volmaakte natuur of natuurlijke staat van zijn waarin men vrij is van oordeel en negativiteit. Een staat van zijn waarin je alles wat je nodig hebt uit jezelf haalt, waarin je geen erkenning van anderen nodig hebt. En tijdens de zoektocht naar het afpellen van al die externe lagen lijkt het meedoen aan een ayahuasca ceremonie mij een hele mooie stap. Het voelt als een manier om nog meer te openen, me nog kwetsbaarder op te kunnen stellen en dus nog dichter bij mezelf te komen. Ik heb niet het gevoel dat ik het nodig heb, maar wel dat het iets moois toe kan voegen aan mijn zoektocht.


Hoe bereid ik me voor op een ayahuasca ceremonie?
Wanneer je mee doet aan een ceremonie krijg je vooraf natuurlijk informatie over alles waar je op moet letten voor, tijdens en na de ceremonie. Ik kreeg bijvoorbeeld een hele lijst met voedingsstoffen en medicijnen die je in de week/weken voor de ceremonie moet vermijden omdat ze gevaarlijk zijn of misselijkheid en hoofdpijn kunnen veroorzaken. Ik heb de lijst hieronder geplaatst, voor degenen die benieuwd zijn.
Gevaarlijke stoffen:

  • slaapmiddelen
  • narcosemiddelen
  • medicijnen tegen migraine en allergieën
  • antidepressiva die selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI’s) bevatten, zoals het kruid Kanna (Sceletium tortuosum) en de medicijnen paroxetine (Seroxat), fluoxetine (Prozac), citalopram (Cipramil), fluvoxamine (Fevarin) en sertraline (Zoloft)
  • cocaïne
  • mescaline cacti (peyote en san pedro)
  • amfetamine (speed)
  • MDMA (XTC)
  • alcohol
  • ephedra/ephedrine (Xtenzion, Ultra Boost, Superstacker, Ephedra Supercaps, etc)
  • pseudo-ephedrine
  • macromerine
  • phentermine
  • pijnstillers zoals paracetamol en ibuprofen

Stoffen die misselijkheid of hoofdpijn kunnen veroorzaken:

  • bewerkte zuivelproducten (yoghurt, zure room en karnemelk);
  • oude en overjarige kaas, boerenkaas of andere ongepasteuriseerde kaassoorten (kwark en jonge kaas toegestaan);
  • gedroogde en gefermenteerde worst (salami, cervelaat, corned beef, lever, etc);
  • vlees, vis en eieren die niet vers zijn;
  • zure haring en met zout gedroogde vis;
  • vleesextracten;
  • gistproducten zoals bijv. Marmite (brood is toegestaan);
  • zuurkool;
  • fruit (vijgen, bananen, ananas, avocado’s, rozijnen, pruimen en frambozen);
  • pinda’s en andere noten;
  • tuinbonen, peultjes, sojabonen, linzen, etc;
  • sojasaus;
  • LSA (morning glory en baby Hawaiian woodrose zaadjes);
  • aan MDA verwante kruiden (kalmoes en nootmuskaat);
  • chocola;
  • cafeïne bevattende producten (koffie, thee, cola, energiedrankjes, etc);
  • guarana;
  • ginseng;
  • neussprays (Vicks Sinex, Prevalin of Otrivin);
  • andere MAO-remmende producten.

Het is dus de bedoeling dat je er zo “schoon” mogelijk in gaat lichamelijk gezien, maar ook je geestelijke gesteldheid voorafgaand aan de ceremonie is erg belangrijk. Er werd me aangeraden om rust te nemen, en tijd en ruimte voor ontspanning te maken door bijvoorbeeld te mediteren, dansen, muziek te luisteren, yoga te doen of veel buiten te zijn. Ik merk bij mezelf dat ik het toch wel lastig vind om dit soort oefeningen en rituelen vol te houden. Ondanks dat ik het heel fijn vind om te doen, moet ik mezelf er wel echt toe zetten.

Het is goed om minstens een week van te voren (ik ga proberen er drie van te maken) deze aspecten (yoga, mindfulness, wandelen etc) te integreren in je routine. Sommige mensen raden ook aan om de periode voor een ayahuasca ceremonie geen seks te hebben. Dit alles om de medijnplant te eren en zo toegankelijk en ontvankelijk mogelijk te zijn zijn voor wat de plant je wil leren.

Palo Santo branden

Ook moest ik een intake formulier invullen waarop ik in moest vertellen wat mijn ervaringen zijn op het gebied van spiritualiteit, zelfontwikkeling en plantmedicijnen. Er werd gevraagd naar mijn medische geschiedenis, mijn support systeem, mijn achtergrond, bijzondere levenservaringen, eventuele trauma’s en wat mijn intenties zijn. Ik heb dit zo open en eerlijk mogelijk ingevuld. Je weet nooit waar de plant je heen zal brengen in je gedachten, misschien richt het zich op je verleden, misschien op de toekomst. Maar het is voor de begeleiders wel belangrijk dat ze weten wat eventuele thema’s zijn die voorbij kunnen komen zodat ze je zo goed mogelijk kunnen begeleiden.

Update over de voorbereiding; Het ayahuasca dieët

Het is ondertussen een week voor de ceremonie en ik ben momenteel drie weken helemaal nuchter, dat wil zeggen geen alcohol en andere drugs. Sinds een aantal dagen volg ik ook het ayahuasca-dieët en ik kan je vertellen dat dat toch best lastig blijkt te zijn. Ik eet over het algemeen vrij gezond, ik ben vegetariër en eet ook veel veganistisch, ik eet vrijwel elke dag groenten en regelmatig fruit.. Maar een dieët zonder zout, pittige kruiden, suiker, gist, noten, bonen etc. is echt helemaal nieuw voor me. Het lastige is ook dat je op heel veel plekken kunt vinden wat je niet mag eten, maar weinig tegenkomt over wat je dan wél kunt eten tijdens ontbijt, lunch en avondeten. Ik heb voor mezelf een lijstje gemaakt om het net iets makkelijker te maken, maar de lijst is erg klein haha. Er zijn vast wel meer eetbare producten dan degenen waar ik op het moment aan denk, maar ik heb ervoor gekozen om volledig plantaardig te eten en heb alleen de producten opgeschreven die ik dan wel wil eten. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn, hieronder het lijstje van dingen die ik drink, eet of in mijn eten verwerk;

  • verse muntthee
  • water
  • zoutarme bouillon
  • kokosolie
  • tijm, verse peterselie, verse bieslook, paprikapoeder, italisaanse kruiden, verse basilicum, soms wat knoflook en uipoeder
  • pompoen
  • courgette
  • aubergine
  • paprika
  • tomaat
  • komkommer
  • citroen (niet te veel, want het zure lijkt me niet heel fijn voor je maag)
  • aardappel
  • zoete aardappel
  • rijst
  • pasta
  • wraps (eenmalig, ik had gewoon heel veel zin in iets met meer smaak haha)
  • crackers
  • volkoren brood
  • mandarijnen
  • meloen (cantaloupe, galia, watermeloen)

In de ochtend eet ik voornamelijk fruit en crackers, in de middag zelfgemaakte groentesoep met geroosterd brood of leftovers van het avondeten van de dag ervoor, en ’s avonds probeer ik te variëren tussen rijst met groenten en dan de dag erna pasta met groenten. Ik bak alleen in kokosolie en ondanks dat ik zoveel mogelijk kruiden over mijn eten strooi en echt mijn best doe smaakte elke avondmaaltijd tot nu toe vrijwel nergens naar. Ik wist altijd al dat ik een zoutliefhebber was, maar nu kom ik erachter hoeveel het eigenlijk toevoegt aan je eten.

‘S avond heb ik het vooral moeilijk, ik merk dat ik echt onrustig ben en ik heb mezelf er al meerdere malen op betrapt dat ik op zoek ben naar iets lekkers in mijn keukenkastjes, terwijl ik allang weet dat er niks in ligt wat ik nu kan eten. Ik denk dat dit gevoel voornamelijk komt doordat mijn lichaam moet wennen aan een dieët zonder suikers. Ook vind ik het lastig om te bepalen of ik nu wel genoeg voedingsstoffen binnenkrijg, eet ik wel gezond in de zin van voldoende calorieën, koolhydraten, vetten etc. Ik doe ook maar wat goed voelt, en ik probeer er in ieder geval voor te zorgen dat ik geen honger heb. Ik heb vandaag een potje vitamine b12 besteld, aangezien je dat niet uit andere producten kunt halen wanneer je veganistisch eet. En ik vind het wel belangrijk om me goed te blijven voelen en op een gezonde manier de ayahuasca ceremonie in te gaan.

Stretchen, bewegen en dansen

Ben ik zenuwachtig voor de ayahuasca ceremonie?

Ja en hoe! Af en toe ben ik bang, dat het juist een negatieve invloed zal hebben op mijn geest. Dat ik misschien een beetje de realiteit kwijt zal raken na deze hele ervaring. Maar ik denk dat het niet erg is om af en toe angst te voelen. Ik heb vrij veel ervaring met psychedelica en eigenlijk had ik nooit echt zenuwen voor ik een tripmiddel gebruikte. Ik merkte dat ik nooit echt heel diep ging, had altijd hele lichte en gezellige trips. De reden dat ik vrij oppervlakkige ervaringen had was misschien wel omdat ik me niet kwetsbaar op kon stellen in die tijd. Ik was best wel hard en onverschillig, dacht dat ik alles wel wist. Ik had ook zeker veel kennis over de middelen die ik gebruikte, maar mijn ego zat me denk ik best wel in de weg toendertijd. Op dit moment voel ik dus wel spanning, en dat is voor mij een goed teken. Ik sta veel meer open, durf te zeggen dat het eng is, wil juist leren om me kwetsbaarder op te stellen.

Naast het feit dat ik zenuwachtig ben heb ik er ook enorm veel zin in. Ik ben super benieuwd wat het me zal brengen. Het leuke is ook dat de retraite bestaat uit drie dagen gevuld met verschillende acitiviteiten. Ik kom donderdagavond aan en dan zal er soep klaar staan (dit is trouwens ook het enige wat we zullen eten tijdens de retraite), we leren elkaar een beetje kennen en gaan op tijd slapen. Op vrijdagochtend beginnen we met een gezamenlijk ontbijt, verder zal de dag bestaan uit het delen van verhalen, dansen en bewegen en ademwerk. Op zaterdag hebben we de ayahuasca ceremonie waarvan ik geen idee heb hoe de dag er verder uit zal zien haha. En zondag hebben we een gezamenlijk ontbijt, waarna we onze ervaringen met elkaar delen en dan zit het er weer op. Doordat je in de dagen voor de ceremonie eigenlijk al kunt wennen aan de groep en de omgeving, en je rituelen hebt om je open te stellen en vrij te voelen denk ik dat het veel meer als een volledige (misschien wel transformerende) ervaring zal voelen.

Natuurlijk zal ik mee doen aan de ayahuasca retreat onder begeleiding van een ervaren team dat bestaat uit holistische coaches, psychologen enzovoorts. Iets wat ik ook mee wil geven als je erover nadenkt om een ayahuasca ceremonie te gaan doen, is dat je de juiste begeleiding kiest. Er gaan genoeg verhalen rond van mensen die van zichzelf denken dat ze sjamaan zijn en geschikt zijn om dit soort sessies te begeleiden. Als je interesse hebt in de plant doe dan onderzoek, neem contact op met meerdere begeleiders, voel aan welke persoon goed bij jou en je intenties past. Kortom; volg je gevoel en wanneer iets niet goed voelt kan je beter nog even wachten en verder zoeken tot je de juiste begeleiding hebt gevonden.

Nieuwsgierig naar mijn ervaringen tijdens mijn eerste ayahuasca ceremonie? Lees dan mijn volgende artikel!